Blaudzun - Feestklokken in de zomernacht

Vooruit Kunstencentrum, 26 maart 2017

Blaudzun is aan een huzarenstukje bezig door zijn vijfde plaat ‘Jupiter’ als een drieluik uit te brengen, maar ook te schrijven en op te nemen. Tussendoor blijft de band trouwens gewoon touren. Zo passeerde de band ook in Gent op de eerste zomernacht van het jaar. 

Als voorprogramma speelde de Gentse band HULDER eerst nog even losjes de pannen van het dak. De band rond zanger Nick Benoy brengt een soort Britpop met psychedelica en rockinvloeden die we op zijn beste momenten echt wel konden smaken. Op die beste momenten werd er onbeschaamd melodieus gespeeld en gezongen zoals in single At The Heart Of Precipice met schaamteloze en net zo goed fantastische oe-la-la-la’s en slotsong Spirals, waarin gitarist Joost Lambrecht de sound bepaalde. Als frontman stond Benoy er bovendien met een gezonde dosis lef en theatraliteit, al durfde zijn stem vooral bij de stevigste nummers al eens serieus uit de bocht gaan.

Blaudzun stak van wal met een drieluik uit ‘Jupiter Part I’; Here’s To Now kwam dreigend binnen om dan open te barsten met die heerlijke baritonsax, die voor extra diepgang zorgde; Between A Kiss And A Sorry Goodbye zorgde voor uitbundigheid en Everything Stops dreef op falsettozang en opnieuw een diepe baritonsax. De kop was er onmiddellijk en met overtuiging af.

Flame On My Head, de eerste hit in Vlaanderen, zorgde voor een eerste rustpuntje om dan meteen met de pompende, diepe drums van Halycon opnieuw met beide voeten op de grond gedropt te worden. Met het zachte When We Wrote This, het zomerse, poppy Press On (Mondays Child) en een stevig, onstuimig MUD kregen we ook een pakketje uit het pas verschenen ‘Jupiter Part II’ voorgeschoteld.

De titeltrack was bijna buitenaards opwindend terwijl Don’t Waste The Shadow een aanhoudende, spookachtige dreiging met zich meedroeg tot zelfs voorbij het moment dat de band inviel. Ook bij Heavy Flowers was die dreiging voelbaar in al zijn subtiliteit. Opvallend was hier bovendien de mooie invulling van de trompet.

Met Elephants en Promises Of No Man’s Land werden de feestklokken nog eens duchtig geluid, maar daarna na een set van een tweetal uur vond onze favoriete, muzikale GVR het welletjes en werden wij de Gentse zomernacht ingestuurd met de belofte dat hij deze zomer terugkeert naar een Gents openluchtpodium.