Aftellen naar Sonic City - 'I just can't wait for Saturday night'
Zeiden we gisteren iets over keuzestress? Wel, op zaterdag verspreidt Sonic City zeventien artiesten over drie podia. We kunnen je eigenlijk alleen maar aanraden ze allemaal een kans te geven (dat is toch ons plan), maar om toch een beetje door de bomen het bos te blijven zien, pikken we er een zevental voor je uit.
We raden je aan geen al te zware brunch te doen om het weekend in te zetten. Om halftwee zou de Portugese jazzpunk van Sereias namelijk nogal zwaar op de maag kunnen vallen. Subtiel of gemakkelijk is het niet, maar we lokken je graag al vanaf de opener naar een festival, begrijp je?
Evenmin subtiel of gemakkelijk wordt het iets later met Party Dozen, het Australische saxofonische antwoord op O., zij het dat de Aussies met zijn tweeën nog meer genres in de sound lijken te verwerken. Jammer voor de band, die meteen na hen speelt, maar de kans is groot dat je achteraf even in de netten zal hangen (of aan de toog).
Het is niet allemaal lawaaierige kommer en kwel op Sonic City, want bij Cindy lijkt het alsof de band de songs hoogstpersoonlijk in je oor komt fluisteren. De band uit San Francisco haalt de inspiratie zowel uit getormenteerde zielen uit de seventies, eighties (Spacemen 3, iemand?) of nineties (of iemand Mazzy Star?)
Wie de sound liever iets weidser heeft, maar een Kruanghbin in de Lotto Arena een brug (of file) te ver vindt, die kan in een imaginair opblaasbootje gaan dobberen in de set van het Colombiaanse Balthvs. Als je uit Colombia komt, is de douanecontrole meedogenloos en worden alle weerhaakjes zonder pardon in beslag genomen. De als band vermomde lading drugs geraken er wel door. Veiligheidshalve best de wekker zetten vijftig minuten na aanvang van het concert!
Het mooiste moment van de tweede dag Sonic City wordt wellicht het concert van Tucker Zimmerman. Hij is een paar maand ouder dan die bekendere, mompelende naamgenoot Robert Zimmerman, maar zijn muziek bleef grotendeels onder de radar, op een schouderklopje van David Bowie na. Recentelijk kwam de singer-songwriter weer onder de aandacht omdat Big Thief hun liefde voor de man nauwelijks onder stoelen of banken steken. Wellicht de oudste inwoner van Sonic City dit weekend!
Fijnproevers van elektronica van het intelligentere soort kunnen hun hartje op de juiste bpm laten tikken bij Clark. Thom Yorke houdt van Clark (en omgekeerd, vermoeden we) en misschien moet je dat ook eens proberen. Chris Clark timmert al twee decennia aan de weg met dezelfde gereedschapskist als pakweg Four Tet of Holy Fuck. In Kortrijk mag hij ons gerust aan de grond nagelen.
"Geef me ruimte", het zou de titel van een schlager kunnen zijn, maar het is gewoon de groepsnaam van Dame Area, een hyperkinetisch duo uit Barcelona. "Futuristische techno met een menselijk gelaat en punk-attitude", schreven we twee maand geleden over hun passage op Leffingeleuren. Dystopische schlagers voor de eenentwintigste eeuw, ideaal om rond halftwee de nacht mee in te duiken, quoi?
Alle info en tickets vind je op de webstek van het festival.