Zonen Met Vaders - Ogen Voor Een Andere Blik

Eigen beheer

Zonen Met Vaders. Alleen de groepsnaam al zet aan tot nadenken en even stilstaan. En dan heeft u de muziek nog niet gehoord.

Twee jaar geleden was er al de ep ‘Open En Dicht’ waarmee Jeroen Boone en de andere zeven van Zonen Met Vaders de wereld lieten kennismaken met Nederlandstalige pop à la 2050. Jonas Winterland, Spinvis, Mira en Yevgueni waren toen nog referenties, maar die zijn ondertussen grotendeels voorbijgestreefd, want wat het achttal op het eerste full album brengt, is ongehoord.

De dik vijf minuten durende single Mr. Buiten De Lijntjes liet eind november al horen hoe de band is geëvolueerd. Het experiment wordt niet geschuwd, maar omarmd. En die armen kregen ook serieuze spierballen. Knisperende elektronica, doffe drums, knarsende gitaren en dreigende, doch ingehouden zang werken met de ellenbogen om het beste plekje in de sound die door producer Frederik Segers (FULCO, Roland, Stadt, PJDS,…) toch in goede banen werd geleid.

Het snel daarop volgende Tandeloze Tovenaar stelde de gul schenkende crowdfunders, die de plaat mogelijk maakten, gerust. Boone was zijn gevoel voor tedere poëzie, mooie melodieën en spitsvondige ideeën nog niet verloren. Dit is het soort songs dat over dertig jaar zou moeten opduiken in de Lijst Der Lage Landen, maar ook van het soort dat de laagjes maar mondjesmaat prijsgeeft.

Zo zit er in deze ode aan de betreurde cultauteur J.M.H. Berckmans een sample van de man zelf die in een tv-interview een stuk van de tekst van Get A Grip (On Yourself) van The Stranglers bralt. Het is exemplarisch voor waar ZMV de inspiratie haalt: bij de underdogs van deze wereld, de anti-helden.

De plaat begint nochtans zomers met het schijnbaar lichte Coxyde/ Koksijde en middenin staat zowaar het dansnummer Kermis. Val in de opener niet over zinsneden als “Ga je mee naar zee, in je negligé”, maar luister naar de betere vondsten en de smaakvolle instrumentatie waarin warme blazers de herinneringen aan strandvakanties moeiteloos weer boven halen.

Het nachtelijk swingende Executeur-Testamentair doet je dan weer ongemakkelijk op je stoel schuifelen door de pijnlijke situatie waarin de protagonist van de song zich bevindt en ook een titel als ONAANGEPAST schreeuwt de demonen op het papier. Aan de andere kant vind je hier ook verstilde pareltjes als Team A en Drones Van Een Dromer.

Dat de plaat zo’n eclectisch lappendeken werd, ligt misschien aan het feit dat er twee jaar aan gewerkt werd in verschillende sessies. Toch zijn de songs op zich elk op zich weer het ontdekken waard. Deze liedjes werden gesmeed alsof het ambachtswerk is, maar dan wel ambachtswerk van de toekomst. In niets is dit vergelijkbaar met Kleinkunst of (met alle respect) wat de Steeno’s, de Vally’s of zelfs de Capelles van deze tijd maken.

“Soms voel ik mij een diesel”, zingt Boone ergens, maar naar onze mening is hij een wandelaar of hoogstens een fietser, zo eentje die komt waar niemand anders komt en alles diep in zichzelf opneemt om er dan met de modernste middelen en de grootste fijngevoeligheid onaardse schoonheid uit te brouwen.