Town Of Saints - Celebrate
Snowstar Records
Axelle Red zou dansen, Laïs zou zijn pakske maken, Lenny Bruce zou niet bang zijn volgens R.E.M., maar hoe ziet Town Of Saints de mens reageren op het einde van de wereld? Het antwoord schuilt ergens in deze plaat.
Op ‘Celebrate’ probeert Harmen Ridderbos te voorspellen hoe de mensen zullen reageren op de dag van de Apocalyps. En tegelijkertijd staat de plaat symbool voor het achterlaten van een chaotische, onvoorspelbare tijd; een beetje dezelfde thematiek als het onlangs verschenen album van The Antler King dus, maar toch totaal verschillend qua klankkleur.
Town of Saints heeft een veel aardser sound dan ‘Ten For A Bird’ van The Antler King. Het instrumentarium is beperkt en terwijl Lybeert en Flamand graag de eigen liedjes kromtrekken, kozen Ridderbos en Heta Salkolahti voor een meer folky benadering. Meest sprekende voorbeeld daarvan is No Mistakes dat al in een indierockversie stond op de ep ‘No Place Like This’, maar hier een countrybewerking kreeg met Oostenrijker Ian Fisher als gastzanger.
Op deze plaat keerde het duo dus bewust terug naar hun roots. Na ‘No Place Like This’ en de nodige promokilometers stopte de band er mee, maar toen Ridderbos en zijn Finse partner na een poos een paar shows in duo speelden, voelde dat zo lekker dat besloten werd alle ballast overboord te gooien en met zo weinig mogelijk middelen een plaat op te nemen.
De focus ligt dus op samenzang, de korrelige viool van Salkolahti en haar strijktrio Helár en de akoestische gitaar van Ridderbos, zoals al bleek uit de mooie, introspectieve single Weeds, maar ook de vaak stuwende drums, die de sound van de band vroeger mee kleurden, zijn nog vaak aanwezig; zoals in de eerste single (tevens de eerste song die Ridderbos schreef) Up In Smoke, een song die onverwacht feestelijk het einde van de wereld bezingt.
De meeste van de elf songs op deze plaat zijn nochtans intimistisch. De titeltrack en tevens opener start bijvoorbeeld met het geluid van een onweer en leidt je dan doorheen een droom waarin Ridderbos alleen op een verwoeste wereld staat, zoals Will Smith in ‘I Am Legend’, waardoor hij inziet hoe futiel al onze ambities zijn.
Erg verrassend is Elegy (The Last Dance) waarin Salkolahti zingt met op de achtergrond de regenbui die losbarstte in de opener tot ze het gezelschap krijgt van Ridderbos en hij overneemt. De regen blijft stromen in Oscillate en krijgt gezelschap van stadsgeluiden, terwijl een donkere tekst wordt voorgedragen. Na korte tijd barst de song open in een wilde folkdans met een scanderend koortje en opzwepende violen. Zo kennen de fans Town Of Saints terug.
Op (Six Feet) Under gaat de band nog even door op dit elan, maar met Rise Up gaat het duo ondanks de wat revolutionair klinkende titel weer helemaal akoestisch het countrypad op net als op afsluiter Ode To The New World. Daartussen twijfelt Paint een beetje over de richting die het uit moet gaan zonder dat het misstaat op deze plaat.
In deze tijd van Propellerhead Reason, Logic Pro en Ableton Live is een plaat als ‘Celebrate’ een verademing. Mooie liedjes met intelligente teksten, op eenvoudige maar enthousiaste wijze gebracht. Meer moet dat soms niet zijn. Dit is er zo eentje.