The Antler King - Ten For A Bird

Sel/Sync records

The Antler King is geen band die aan de lopende band platen uitbrengt, maar wanneer ze met eentje komen, is het wel steevast raak. Dat was al zo met ‘Patterns’. En dat is ook zo met dit donkere, hedendaagse album.

Er zijn weinig man/ vrouw-duo’s die zo nauw samenwerken als Esther Lybeert en Maarten Flamand (of het moeten Björn Eriksson en Nathalie Delcroix zijn). Niet moeilijk, ook in het echte leven zijn zij een koppel. Maar terwijl ze aanvankelijk vooral eigen muzikale projecten hadden, groeien ze steeds meer naar elkaar toe. Dat hoor je meteen als je ‘Ten For A Bird’ afspeelt en weet dat het duo zowat alle instrumenten zelf inspeelde; iets wat ze trouwens ook live doen. Enkel de blazers, waaronder een heerlijk sexy sax, lieten ze door Tom Callens inspelen.

Eerst werd Orange Monkey de wereld ingestuurd. De nochtans stuwende en rockende single over Trump werd opgepikt door Radio 1, maar werd toch geen hit. De oscar voor de grootste onrechtvaardigheid in de inlandse muziek van 2018 is daarmee al uitgereikt.

Hopelijk is Pixie-Led, tweede single en onze persoonlijke favoriet een eerlijker lot beschoren. Net zoals in Orange Monkey zit er onderhuids een boodschap en een waarschuwing. “We’re being pixie-led once again”, betekent zoveel als: “We worden weer een rad voor ogen gedraaid”. Maar we kunnen ons lot niet ontsnappen. Straks begint een nieuwe wereld, maar eerst moet de oude ten gronde gaan. “Winter is coming”, om het met 'Game Of Thrones' te zeggen.

Het zal al duidelijk zijn: ‘Ten For A Bird’ is geen vrolijke plaat, maar toch is ze erg onderhoudend. De tien songs blinken uit in zowel teksten als arrangementen en eigenlijk is het album ingebed in oeroude verhalen, levensvragen en bijgeloof.

De songs gaan van etherisch en mijmerend (Siberian Times en Beatles) tot vlijmscherp (Foreign Land en Orange Monkey) en gaandeweg vreemder en vreemder (Future Echoes / Birds In Disquise / Il Est Où Le Manchot). Vaker wel dan niet gaan Lybeert en Flamand voor een spartelwegje weg van het simpele liedje. Samen met producer Jan Chantrain durfden ze het aan om de originele opname krom te trekken en te mutileren zonder evenwel te ver te gaan. Alles blijft nog behapbaar, tenminste voor wie al eens verder durft luisteren dan de commerciële radio.

The Antler King laat zich overigens niet vangen in een format. Het duo creëert een volstrekt eigen genre en zo’n creativiteit kom je alleen tegen bij de allergrootsten. Nadeel is dat deze plaat het best in zijn geheel werkt en dat staat wat haaks op de tijdsgeest. Maar laat dat u als echte muziekliefhebber niet tegenhouden.

Ontdek de geheimen van ‘Ten For A Bird’, laat je bedwelmen, ook door Moon Shaped Sounds dat na de vervreemding komt en de plaat bijna afsluit in pure schoonheid. Bijna, want daarna komt die pinguïn nog.

Lees hier ons verrijkende interview met The Antler King.