Torgeir Waldemar - At The Opera

Jansen Plateproduksjon

Heeft het zin een live album te kopen van een concert waar je zelf niet bij was?

Wie dacht dat domme vragen niet bestonden, is bij deze uit die waan verlost. Natuurlijk heeft het zin om zulke platen te kopen. Wie was er bij de opnames van Nirvana’s ‘MTV Unplugged in New York’ bijvoorbeeld? OK, die kan je nog op tv gezien hebben, maar je zat zeker niet in Folsom Prison, toen Johnny Cash daar passeerde en dat is ook één van de beste live albums aller tijden. Zeg niet dat je daar niet van kan genieten.

Ook deze live plaat van de Noorse Torgeir Waldemar is dik de moeite. De kans dat je er twee jaar geleden bij was in het volgelopen Opera House in Oslo is klein, maar als fan krijg je hier fantastische versies van nummers, die je koestert sinds ‘No Offending Borders’ en ‘Love’. Of was jij echt fan van het eerste uur en haalde je ook al de debuutplaat uit 2014 in huis?

De verjaardag van die plaat wordt alvast prachtig gevierd met deze registratie van het concert in Oslo. Wij zagen de man datzelfde jaar aan het werk in De Roma. Dat was al een magische ervaring. Wat moet het geweest zijn daar in de hoofdstad van zijn thuisland? Maar liefst zes van de elf songs komen uit voornoemd debuut. Dus wie er, net als wij, pas bij was sinds 2017, wordt echt verwend.

Alles komen we niet te weten, want in de bindteksten en delen van het applaus is geknipt, maar de nummers zijn zo mooi en rijk aangekleed en klinken zo perfect dat je helemaal meegezogen wordt in het optreden en ’s mans innerlijke wereld. Die was aan het begin van zijn carrière behoorlijk donker, want als hij opent met Take Me Home, dan heeft hij het niet over zijn geboorteland, maar wel over de dood. En als hij Across The River zingt, bezingt hij niet de Akerselva of de Glomma, maar wel de Styx. De dood lijkt wel de rode (of zwarte) draad doorheen de plaat.

Maar dan komt halverwege Talent For Love, het duet met Charlotte Qval uit 2022. En dan waait er een frisse bries door de kamer en kan je even herademen. Het nummer toont ook aan dat Waldemar zich helemaal niet hoeft te beperken tot donkere Nordicana. Zijn folky en country-pak staan hem ook heel goed.

In het verleden hebben we de man al eens vergeleken met Neil Young, maar dat houdt vandaag de dag enkel nog steek bij Leaf In The Wind. De andere nummers tonen aan dat hij een eigen sound heeft gevonden door bijvoorbeeld elementen van Scandinavische folk toe te laten zoals de rauwe viool in Mystery Song.

Na drie albums blijft Torgeir Waldemar nog altijd het verborgen juweel aan de kroon van de Scandinavische rootsmuziek. Brengt deze live plaat daar verandering in of moeten we wachten tot de volgende studioplaat?