The War On Drugs - A Deeper Understanding
Atlantic Records
Adam Granduciel en Kevin Parker hebben een aantal zaken met elkaar gemeen. Beide heren staan bekend als maniakale studioratten. Allebei jatten ze de geschiedenis van de popmuziek bij elkaar om desalniettemin uit te komen bij iets dat meteen herkenbaar is als hun eigen geluid. Parker baseert de klank van Tame Impala op Tomorrow Never Knows van de Beatles, terwijl Granduciels The War On Drugs klinkt als Springsteen ten tijde van ‘Tunnel Of Love’, gemixt met een flinke snuif eighties synthpop, Neil Young en en Tom Petty.
Maar waar Parker gaandeweg minder inspraak van zijn band tolereerde en het studiowerk ten slotte volledig voor eigen rekening ging nemen, probeert Granduciel aan zijn kluizenaarschap te ontsnappen. Geen slecht idee, als je weet dat verpletterende onzekerheid hem er toe noopte om de eerste versie van vorige plaat bij het groot vuil te zetten, en het ganse opnameproces opnieuw te beginnen. Niet dat het resultaat er niet mocht zijn - ‘Lost In The Dream’ prijkte bovenaan ons ultieme eindejaarslijstje in 2014 – maar het werkt ongetwijfeld op iemands gemoed.
Drie jaar later is er ‘A Deeper Understanding’, en je mag er donder op zeggen dat die in december ook op menige lijst zal prijken. Het is de eerste plaat van The War On Drugs bij een major label, wat het des te geiniger maakt dat single Thinking Of A Place aftikt boven de elf seconden. Hoewel de live band mee de studio in mocht, hoor je al na vier tellen dat de klank vintage Granduciel is gebleven: de drums die onverbiddelijk voortjakkeren en het geheel bij elkaar houden, verschillende lagen synths op elkaar gestapeld, gitaarsolo’s die niet virtuoos maar des te snediger zijn, en een smachtende stem die bedolven is onder de reverb.
Naast het sublieme Thinking Of A Place is er nog meer moois te vinden op dit schijfje, al lijkt het niet voort te komen uit een vrolijke stemming. De zonnige klanken (dat glockenspiel op Holding On!) vormen een contrasterend kader voor Granduciels donkere gedachten. “Some feeling I can’t shake” is wat hem piekerend wakker houdt in Up All Night, en ook de liefde brengt geen soelaas. “I wanna love you but I get knocked down,” klinkt het in Knocked Down. Of elders, op In Chains: “I’m in love/I’m in pain.”
Maar de teksten op deze plaat zijn nooit heel scherp afgelijnd. Ze moeten eerder een sfeer scheppen dan een verhaal vertellen, en dat lukt wonderwel. Voeg daar de weidse arrangementen aan toe, bij tijden doorprikt door een melanchische mondharmonica of een scheurende gitaarsolo die nooit helemaal losbarst, en ieder haartje op je lijf gaat rechtop staan.
Laveren tussen pijn (Pain is op dat vlak best een duidelijke titel) en hoop, slaan en zalven, dat is wat de beste platen doen. Laat de herfst maar komen, ‘A Deeper Understanding’ is een warme dons waarin je diep kan wegduiken om aan de kilte te ontsnappen.
The War On Drugs speelt op 4 november in Vorst Nationaal en op 29 november in de Lotto Arena.