Subterranean Street Society - I'll Leave Me Before You Do

Eigen beheer

Gent heeft Joni Sheila, Amsterdam heeft Louis Puggaard-Müller. Beide zijn jonge straatmuzikanten, beiden hebben nu ook een album op hun naam sinds ook Puggaard-Müller zijn zielenroerselen inblikte en onlangs uitbracht.

In de bio bij de plaat staat dat Puggaard-Müller frontman was van de legendarische Deense band Hyldemor, maar die eer kwam de betreurde Hans Vinding toe. Wat wel klopt, is dat Puggaard-Müller zijn rol overnam in de tribute band die sinds 2013 de erfenis van Hyldemor levendig houdt. In die band zitten ook John Teglgaard, Jens Breum en Steen Claesson, alle drie wel originele leden van de band die vooral in de jaren zeventig van de vorige eeuw lof oogstte.

Dat die oude rakkers uit vrijplaats Christiana Puggaard-Müller kozen als frontman zegt wel veel over de jongeman van achtentwintig die de straat als zijn voornaamste podium ziet. Hij tourde drie jaar met de trein doorheen Europa, samen met een vriend en streek uiteindelijk neer in Amsterdam waar dit album onder de naam Subterranean Street Society het herfstlicht zag.

Het is een wat eclectische verzameling geworden van emoties en ervaringen opgedaan in de school van het leven en verklankt in woord en muziek die soms recht naar het hart gaan, maar soms ook mikken op het dromende hoofd of je shakende middel.

I’ll Let You Go If You Don’t Leave is een ontwapenend liefdesliedje, maar de rauwheid van het leven on the road klinkt vooral door in songs als Hurry en Pretty Baby waarin de elektrische gitaar vuig mag rocken. Ook I Won’t Get Married To Nothing But Silence waarin je het ritme van een voortrazende trein hoort, behoort tot de meer uptempo nummers.

Daartegenover staan meer verrassende nummers als Rover dat met zijn belletjes en barpiano zo van ‘The Magical Mystery Tour’ kon geplukt zijn, of het prachtige liefdeslied B-Sides met de onvergetelijke zin: “The touch of your eyes is stronger than the sounds of your words”. Ook het slotakkoord van de plaat, het epische titelnummer met zijn psychedelische finale biedt een diepe inkijk in ’s mans ziel.

Zeer vermeldenswaardig is ook Present We Past, een ontroerend afscheidsliedje waarin Puggaard-Müller zijn rauwe rasp laat zalven door een ons onbekende vrouwenstem en een teder tokkelende kampvuurgitaar. Je moet deze man duidelijk niet vertellen hoe hij de juiste snaar moet raken.

Je kan dit persoonlijke album uiteraard online streamen, maar veel leuker is om een eigengemaakt fysiek exemplaar te bestellen via de website van Subterranean Street Society. Het schijfje zit in een genummerd postpakketje en je krijgt er bovendien handgeschreven tekstvellen bij en een sleuteltje. Waarvan? Vogel dat zelf maar uit, zo moeilijk is dat niet.