Stuff. - Old Dreams, New Planets

Sdban Records

Na het overweldigende debuut is er ein-de-lijk een opvolger. 'Old Dreams, New Planets' bevestigt al het goede, maar laat vooral horen dat STUFF. enorm is gegroeid. 

Old Dreams, New Planets

Voor zij die de afgelopen jaren in een verre uithoek vertoefden: STUFF. is een vijfkoppig muziekmonster met een wel erg eclectische smaak. Of het nu mank wandelende hiphop is, futuristische funk of jazz, de bende slorpt het allemaal in gulle teugen op om het daarna at random terug te kaatsen.

STUFF. brengt meer dan ooit tevoren een nieuwe en hypermoderne sound. Waren we al redelijk zot van het debuut en scoorde hun set op Jazz Middelheim van meet af aan hoge ogen, dan doen ze daar op het nieuwe album nog een stevig schepje bovenop.

'Old Dreams, New Planets'  is, zoals de hoes al laat verstaan, kleurrijker dan het debuut. Voor het nieuwe album trok de groep zich wederom terug in studio Finster, de studio van pianist Joris Caluwaerts (Zita Swoon). Klusje in een tiental dagen geklaard, net omdat ze elkaar door en door kennen. STUFF. heeft overigens ruimschoots honderdvijftig concerten op de teller staan en er staat alweer een uitgebreide tournee in de steigers.

De verwachtingen voor het nieuwe album geraken meer dan ingelost, al vraagt het nieuwe album ook de tijd om te doorgronden. Je hoort strakker gearrangeerd, maar uiterst groovy stuff van de 'Hybrid Love'-tournee, waarmee de groep eerder de cultuurhuizen op stelten zette, maar ook stevig verknipte en danig hertimmerde improvisatiesessies. Die werkwijze typeert hen. Het duurt wat langer en het vraagt tijd, maar het resultaat is er dan ook naar. In ruil krijg je opnieuw een aardige portie dansbare psychedelica, kosmische funk, jazz en frisse feelgoodhiphop.

Al van bij de korte, maar pittige opener Slug, waarin een beest van een moddervette groove naast knisperende elektronica de aandacht opeist, trekt de groep de registers helemaal open. En ook Strata is een dolle, kosmische en bovenal opwindende trip die spanning opbouwt om die na een minuutje of twee weer terug vrij te geven in geheel onverwachte zijsporen. De luisteraar wordt continu op het verkeerde been gezet en de groep produceert de meest onaardse geluiden.

Colibri heeft dan weer een luie feel, waarin onder meer de bas van Dries Lahaye even kan schitteren. Een rustmomentje, heel even, maar vooral een uitgelezen moment om naar beste vermogen te freewheelen in een zalige jamsessie vol weirde spacefunk. Ballad Delta is een vlucht weg van de dagelijkse zorgen van het bestaan en ook Fulina laat een eerder rustig, nostalgisch en meer sfeervol groepsgeluid horen. Goed idee om ook af en toe wat rustpunten te voorzien.

Meer kleur, minder zwart-wit en dus meer nuance, naast een wat uitgebreider klankenpalet is te vinden in Galapagos en de zalige african vibe van hoogtepunt Spinning Leaf. Naar het einde toe is er nog de avontuurlijke, gemuteerde jazzfunk van Axotl op naast dromigere afsluiter Vault.

Het muzikale mengsel van de groep is uniek vanwege de EWI (sax meets synth) van Andrew Claes, de opmerkelijke input van Caluwaerts op toetsen en de inbreng van geheim wapen, mixmaster Menno. Het kwintet bouwt zo aan een eigen, muzikale speeltuin waarin zowat alles toegelaten is.

Het geluid van 'Old Dreams, New Planets' is onmiskenbaar STUFF.: toegankelijk, gevarieerd en hypermodern. De van nature al progressieve groep is duidelijk klaar om ook op de internationale scène keet te gaan schoppen.

De groep speelt op 27/4 in de AB, de dag erna in de Handelsbeurs (Gent), op 12/5  in De Singel (Antwerpen) en ze staanook op diverse festivals (Best Kept Secret,...)

24 april 2017
Philippe De Cleen