Squirrel Flower - Planet (i)
Full Time Hobby
De voorbije weken mochten wij ronddolen op ‘Planet (i)’, het tweede album van Squirrel Flower. Het was een duizelingwekkende ontdekkingsreis die ons soms de adem benam. Alsof de zuurstoftoevoer naar onze ruimtehelm werd afgesneden. Maar we zijn ondertussen terug geland en in goede mentale en fysieke gezondheid, dank u.
Twee jaar geleden leerden wij Ella Williams van Squirrel Flower kennen in het voorprogramma van Adrienne Lenker en even later kochten we debuutplaat ‘I Was Born Swimming’. Toen ze ons onlangs voorstelde om ‘Planet (i)’ te verkennen, namen we dat aanbod dan ook met plezier aan. Singles als Hurt A Fly, I’ll Go Running en Flames And Flat Tires hadden onze raketmotor dan ook al warm doen draaien. En twee daarvan openen ook de plaat zodat ook jouw zin om mee te vliegen ongetwijfeld wordt aangewakkerd.
Vooral opener I’ll Go Running is getuige van de verpletterende, emotionele zwaartekracht die heerst op ‘Planet (i)’. Met een siddering in de stem zingt Williams over traag brandende gitaren over hoe ze als een komeet is, die verbrandt in de atmosfeer, klaar om opnieuw geboren te worden als ze het oppervlak bereikt. ‘Planet (i)' staat voor een verzonnen planeet waarop de mensen zich zullen vestigen nadat ze de aarde vernietigd en verlaten hebben, maar ook voor het eigen muzikale universum, de fysieke en emotionele staat van onze planeet, haar eigen lichaam en geest en een toevluchtsoord en daad van zelfgenezing.
Williams is altijd al bang geweest voor rampen, voor de kracht van de natuurelementen, voor de zwarte diepte van de oceaan,... En rampen beheersen deze planeet in elke denkbare vorm: van tornado’s en overstromingen tot klootzakken van partners, verkeersdoden en auto’s die in brand staan. Williams kijkt ze schijnbaar onbevreesd in de ogen, vastberaden er sterker uit te komen. Dat zingt ze ook letterlijk in het openingsnummer: “I’ll be newer than before / I'll be something that you've never seen."
En hoewel we dachten voorbereid te zijn op een intense trip, werden we toch nog verrast. Deluge In The South, het derde nummer op de plaat, mag dan nog zo lieflijk klinken met de zacht aangeslagen gitaar en de geborstelde drums, verderop komen we monsters tegen die niets van ons heel lieten. Het begint al met Big Beast dat eerst nog de schijn van tederheid ophoudt, maar dan halfweg plots de lelijke kant naar je toedraait met een gitaar die gromt als een wakker gemaakte holenbeer.
En dan is er Roadkill, een nummer dat de intensiteit van een Torres-song benadert met gruizige gitaar en het stevige drumwerk van Matt Brown, maar ook met een dynamiek als een oerkracht, waarboven Williams de hemelse stem helemaal in het zenit zet.
Met Iowa 146 levert Williams dan weer een heel breekbaar break-upnummer af. Ook het nachtelijke Pass komt nooit tot een echte uitbarsting, maar met Flames And Flat Tires, keert de dreiging terug om dan weer weg te ebben in het bloedstollend mooie To Be Forgotten, waarin enkele vrienden en familieleden komen meezingen op de achtergrond. Onder meer Adrian Utley (Portishead), Jess Shoman (Tenci), Tomberlin, Katy J. Pearson, Jemima Coulter, Brooke Bentham, maar ook haar broers, Nate en Jameson Williams, en haar vader Jesse leveren een bijdrage tot deze plaat.
Naar het eind van de plaat, lijkt het Williams gelukt om de angsten te bedwingen. “I’ll be lying on the roof when the tornado turns”, en “I’m not scared of the water / The rain is my parent and I am the daughter”, klinkt het in Desert Wildflowers. In Night laait nog eenmaal een striemende zandstorm op, maar afsluiter Starshine brengt aanvaarding en rust.
‘Planet (i)’ is een ongelooflijk gelaagd album in een prachtige productie van Ali Chant (PJ Harvey, Perfume Genius) dat er om smeekt om met een goede geluidsinstallatie of – nog beter – onder de hoofdtelefoon beluisterd te worden. We reisden nu al talloze keren af naar ‘Planet (i)’ en elke keer ontdekten we iets nieuws en kwamen we uiteindellijk ongeschonden weer terug op aarde. Dus waar wacht je nog op om ook de reis te wagen?