Shakedown Tim And The Rhythm Revue - Way Up!

Rhythm Bomb Records

Last van de herfstblues, nog steeds een verkiezingskater of gewoon sip door de dip van uw voetbalequipe? Niet getreurd, ‘Way Up!’ van Shakedown Tim And The Rhythm Revue helpt u er zo bovenop! Zelfs wij, notoire grumpy uncles, veranderen als bij toverslag in vrolijke Fransen wanneer we deze plaat aan onze cd-speler voeren, en onze huiskamer een tijdscapsule wordt die ons meeneemt naar een danszaal ergens in de jaren veertig, vijftig of zestig.

Voor wie weleens een blues- of rootsfeest bezoekt, is ‘Shakedown’ Tim Ielegems geen onbekende - zelf zagen we hem dit jaar drie keer aan het werk. Maar of het nu met zijn Rhythm Revue was, als gast op het verjaarconcert van Steven Troch of als rechterhand van Roland van Campenhout op Sortie Blues, elke keer was overduidelijk dat zijn natuurlijke habitat het podium is. Dat speelplezier en dat livegevoel brengt hij nu ook perfect over op ‘Way Up!’: van bij de eerste tonen al lijkt het of de band echt in je woonkamer staat te spelen.

Deze plaat heeft dan ook alle ingrediënten van een energiek, stomend optreden: een gedreven frontman (met onafscheidelijk hoedje en fat body guitar), een evenwichtige mix van eigen songs en covers (veelal uit de vroege fifties), voldoende afwisseling tussen tragere en meer uptempo nummers, muzikale gasten die geregeld het podium opduiken om de feeststemming nog wat op te poken en last but not least: een strakke, goed op elkaar ingespeelde band met Ilias Scotch op piano en orgel, Kurt Lens op contrabas en Koen Van Peteghem op drums.

Het sprankelende Feed My Body To The Fishes - een cover van een zeventig jaar oude song van Delta Blues-pianist Willie Love & His Three Aces – mag de aftrap geven, meteen gevolgd door de veel tragere, (mee)slepende blues van het zelfgeschreven Messin’ With The Blues. Daarin zorgt niet alleen Ilias Scotch voor vocale bijstand, voor het eerst verschijnt ook mondharmonicavirtuoos Steven Troch ten tonele, om het vuur nog wat meer aan te wakkeren.

Ruim twintig jaar geleden namen Troch en Ielegems stormenderhand de blueswereld in met hun band Fried Bourbon, en één van de vele vrienden die ze toen maakten was Tiny Legs Tim (De Graeve), de betreurde gangmaker van de bluesjamsessies in de Gentse Missy Sippy. Hij krijgt op ‘Way Up!’ een knap eerbetoon met Tiny Legs, Big Soul, een allesbehalve treurig lied over ‘wat nog had moeten zijn’, maar wel een opzwepende, bijna mantra-achtige song waarin Shakedown Tim, zijn Rhythm Revue, Steven Troch en zangeres Naomi Sijmons “for old times’ sake” polonaisegewijs door de Gentse club lijken te hossen.  

Met het trage My Love Is Real en het swingende Driftin’ zijn we weer toe aan twee covers. De eerste overtreft dankzij het gitaarwerk van Shakedown Tim en het pianospel van Ilias Scotch het origineel van James Reed, in de tweede wordt met veel enthousiasme en overtuiging een oud nummer van Eddie Boyd And His Chessmen nieuw leven ingeblazen. Dat hoge tempo wordt aangehouden op eigen compositie Way Down, met niet alleen Steven Troch als gast maar ook een eerste keer Little Walter, de teckel van Tim.

In het duet You’re The Boss, gepend door Jerry Leiber en Mike Stoller, kruipen Shakedown Tim en Naomi Sijmons met veel overtuiging in de huid van het flirterige stel uit de tekst, zodat de temperatuur meteen de hoogte ingaat. Deze versie – met oude bekende Bart Stone op sax - benadert nog het meest de originele vertolking van LaVern Baker & Jimmy Ricks, en moet helemaal niet onderdoen voor wat Elvis Presley (met Ann-Margret), B.B. King (met Ruth Brown) of The Brian Setzer Orchestra (met Gwen Stefani) er later van maakten.

Ook de boogiewoogie blues van Real Crazy (een cover van Amos Milburn), met een excellerende Ielegems op gitaar, is om in te lijsten. Echt vrolijk worden we dan weer van Frolic Time, waarin Little Walter weer naar het podium wordt gefloten om met zijn baasje een charleston te dansen. Het lijkt een niemendalletje, maar het nummer is zo “naturally irresistible” en goed gemaakt, dat het met geen stokken terug zijn hok in te jagen is.

En dan lijkt het of er plots een deur openwaait en we met A Sinner’s Gospel even een andere dimensie worden ingezogen...

Daar worden we verwelkomd door de geest van bluesharpist James Harman, producer van (en muzikant op) de vorige plaat van Shakedown Tim And The Rhythm Revue. Deze flard beklemmende muziek (Ielegems’ op slidegitaar en met grafstem, Harman met duivels gegrom op de achtergrond) werd opgenomen tijdens een gezamenlijke tournee in 2018. De inspiratie haalden ze bij een uitspraak van gemeenschappelijke vriend en gewezen Blasters-, Red Devils- en Canned Heat-pianist Gene Taylor: “I hope God gives me what I need, and definitely no what I deserve!” Tim Ielegems draagt het nummer op aan Harman én Taylor, die allebei overleden in 2021.

Het laatste woord is voor Close The Door, een instrumental met toefjes jazz en blues, die het vakmanschap en de knappe wisselwerking tussen de vijf muzikanten (ook Bart Stone doet mee) nog eens extra in de verf zet.

Nadat de eerste twee Rhythm Revue-platen ‘Hard To Catch’ (’16) en ‘Shakedown’s Th’owdown’ (’18) elkaar vrij snel opvolgden, zou je kunnen zeggen dat deze ‘Way Up!’ wel erg lang op zich liet wachten. Dat geldt natuurlijk ook voor onze recensie, want de plaat verscheen afgelopen zomer al. Dat we ze echter nog steeds elke week met veel "goesting" een paar keer door de speakers jagen, wil dus alleen maar zeggen dat we ‘Way Up!’ nog lang niet beu gehoord zijn.

En als u ons nu even wil excuseren, want wij gaan nog wat dansen…