Pulled Apart By Horses - Pulled Apart By Horses

COOP

De voormalige industriestad Leeds is altijd al een broeierige muzikale kweekvijver geweest. Pulled Apart By Horses is beslist één van de meest energieke exponenten van de wat grauwe stad. Het geluid kan je allerminst grauw noemen: een opeenstapeling van garagerock, punk en metal met daarover de snerpende zang van frontman Tom Hudson. De ideale cocktail voor een stomende moshpit dus.

Live genoot de band al langer van een heldenstatus, maar na enkele sporadische releases is dit de eerste langspeler. De single Back To The Fuck Yeah (meteen ook de opener van deze plaat) deed al het nodige stof opwaaien in het alternatieve rockwereldje, maar toch was het bang afwachten of de hooggespannen verwachtingen ingelost zouden worden.

Wat meteen opvalt is het energieke geluid. In het eerste deel van de plaat razen de songs aan een daverend tempo voorbij met High Five, Swan Dive, Nose Dive en I Punched A Lion In The Throat als uitschieters van dienst. Een neus voor poëtische titels hebben de heren wel, maar de band beschikt vooral over muzikanten die hun instrument tot het uiterste drijven. Luister maar eens naar het ronkende basgeluid, waarbij de sound van groepen als Helmet en Korn bijna verbleekt.

Na een vleugje melodie in Yeah Buddy gaat het weer in een rotvaart verder. Van het hilarische I've Got Guestlist To Rory O'Hara's Suicide tot het beklijvende The Lighthouse: geen moment heb je tijd om even naar adem te happen. Leuk is ook dat het oudje (nou ja) Meat Balloon opnieuw is opgenomen. Meteen het beste bewijs van de muzikale en productionele progressie die de band onderging. Het enige werkpunt blijft al die tomeloze energie beter te doseren. Naar het einde van de plaat toe, begint het verrassingseffect stilaan weg te ebben. Iets meer tempowisselingen, alternerende zanglijnen en een variërend (gitaar)geluid vormen dan ook de belangrijkste uitdagingen voor het volgende album.

Afsluiten doen we met vreemde eend in de bijt Den Horn, een nummer dat zo heavy metal klinkt dat je er bijna bang van wordt. Het wat slepende en lompe nummer doet een beetje kunstmatig aan, maar ach, je kan niet altijd tegen de klok blijven spelen. Pulled Apart By Horses bombardeert zichzelf met dit debuut alleszins nu al tot de festivalband voor de toekomst. Gaat dat zien, gaat dat zien!

Pulled Apart By Horses speelt dit jaar op Pukkelpop.