Pruillip - Pruillip

Cortizona Records

Kwamen we onlangs nog met de prachtige bandnaam Modder op de proppen (en ook zeker de vette, luidruchtige muziek die dit Gentse vijftal maakt), dan hebben we hier weer zo’n kanjer van een bandnaam: Pruillip. Probeer hem vooral niet te koppelen aan het bizarre kitsch beertje op de hoes van dit frappante debuut.

Pruillip is niemand minder dan Annelies Van Dinter, die we kennen als Echo Beatty (of samen met drie Black Heart Rebellen ook als TAKH), en Louis Evrard (Grid Ravage). De eerste is drummer en bezweerster van ijle en mysterieuze zangklanken en de tweede als verkrachter van alles wat met snaren en versterkers te maken heeft. En dat leidt tot een debuut vol loodzware drones, repetitieve stonerimpressies en duistere noise. Mist, roes en verdwazing dus.

Een introductie van een kleine twee minuten, een nog korter Zonnedauw en een iets langer Boterham. Eerst als een repetitief ronkende donderwolk, dan als een vaag, archaïsch stuk folk op gitaar en tenslotte als een soort van postpunk drumimprovisatie met blaffende gitaren en herhaalde kreten. Dan ben je in feite al doorheen drie van de acht tracks op dit album. En dan hebben we het nog niet gehad over dat hobbelpaardritme met enkele zacht zinderende pingels waarin een filmisch Ataraxia lange tijd ronddraaft.

Maar er gebeurt toch wel meer. Veel meer. Tot songs van zo’n acht loodzware minuten lang; waarbij bovenstaande tussenstukjes een welkome adempauze bieden. Klankimpressies die meer ontstaan lijken uit een lange jamsessie, maar die in feite nauwkeurig structureel op punt werden gezet en overgaan van tergend trage sludge foltersessies over doezelpostrock tot een soort van slowcore. Met andere woorden: als je een song als Place All Your Cards overleeft, ben je helemaal mee.

Want wat vooral indruk maakt, is dat de bizarre muzikale creaties van Pruillip wel getormenteerd lijken te zijn door een bandschuurmachine. Overstuurde klanken, ronk en ruis worden in de eindmix versmolten met een permanente luidruchtigheid, wat de rauwheid van deze muziek optimaliseert. Keihard, keizwart en ijskoud – of compleet in het rood, zo u wilt. Half zo traag als pakweg het al even ruwe noiseduo Vandal X, maar daarom niet minder dodelijk. En ja, net als die band, moet je ook dit tweetal vooral live ervaren en jezelf laten verpletteren. Wat niet wegneemt dat dit ook letterlijk een verdomd indrukwekkend debuut is.

Zware kost dus. Gouden tip: hou een paar paracetamolletjes bij de hand.

Op 21 december speelt Pruillip in Trix.