Panic Shack - Panic Shack

Brace Yourself Records

Het is net als bij koppels die al eeuwen samen zijn. Pas bij de grote aankondiging beseft iedereen dat ze nog ongehuwd waren. Na het recente succes van Amyl And The Sniffers en Lambrini Girls waren we Panic Shack uit het oog verloren. De band uit Wales liet in 2022 een goede indruk achter met hun vrolijke indiepunk, maar de release 'Baby Shack' was met zes tracks officiëel een ep. Na ruim drie jaar is er dan eindelijk een eerste volledige album.

Bands met elkaar vergelijken werkt maar tot op zekere hoogte. Zo is Panic Shack uniek genoeg om op meerdere vlakken verrassend uit de hoek te komen. De teksten, waarin ze opkomen voor vrouwen in verschillende dagelijkse situaties, zijn bijvoorbeeld eerder vrolijk ironisch dan boos. En muzikaal valt op dat één van de vooruitgestuurde singles, Girl Band Starter Pack, ondanks het bekende hoge tempo, sterk op een indiepopgeluid steunt.

Dat wil niet zeggen dat de band een nieuwe richting is ingeslagen. Verschillen tussen singles onderling en tussen singles en albumtracks worden met de dag groter. Luister maar naar Turnstile. Zo is er nog veel, heel veel ruimte voor punkgitaren en de vertrouwde praatvocalen. Nieuwe elementen zijn subtiel in de muziek verwerkt. Het meest innovatieve voorbeeld daarvan is Lazy waar een soort breakbeat-achtige percussie het al gauw repetitief klinkende nummer extra smaak geeft.

Girl Band Starter Pack mag als opener gaan over feesten en plezier maken. Veel van de overige teksten op dit album zitten vol uiteenlopende reflecties. Bijvoorbeeld “First they laugh and then they copy”, in Tit School. De strakke koortjes versterken zulke boodschappen nog meer. Eerlijk zijn ze ook. Via de diverse bijzondere personages, die besproken worden, komen soms persoonlijke ontboezemingen aan het daglicht. In We Need To Talk About Dennis – “He only comes out at night” – staat het alter ego van zangeres Sarah Harvey centraal.

Door kleine variaties op het inmiddels bekende geluid blijft de plaat boeien. Pas bij SMELLARAT, de tiende van de elf tracks, voelen we even dat meer van hetzelfde wordt opgedist. Maar zelfs dan wordt er in de vorm van een stevige gitaarmuur in het refrein een verrassing uit de hoge hoed getoverd.

Met dit debuutalbum laat Panic Shack horen volledig klaar te zijn voor een volgende stap. De drie jaar wachttijd doet er dan niet meer toe. Sommige vergelijkbare bands hebben er wel langer voor nodig gehad om ook een breder publiek te bereiken. Of deze plaat daarvoor de sleutel - het "starter pack" - gaat zijn, is dan ook maar de vraag. Maar dat het een goede eerste aanzet daartoe is, mogen we zeker zeggen.