Other Lives - For Their Love
TBD Records
Wij zullen nooit begrijpen waarom Other Lives in 2011 niet doorbrak bij het grote publiek. De groep loste dat jaar met ‘Tamer Animals’ een fantastisch album en tourde meteen daarna in het voorprogramma van arena-goden Radiohead. Een recept voor succes.
Maar nee dus. Misschien was het de lange pauze tussen ‘Tamer Animals’ en opvolger ‘Rituals’ (2015) die de carrière de wind uit de zeilen nam. ‘Rituals’ was minder sterk dan de voorganger en de band leek haar momentum gemist te hebben. De groep bracht wel nog een Broadwaysoundtrack uit, maar veel aandacht kreeg die niet. Frontman Jesse Tabish begon zelfs piano-, gitaar- en songwriterlessen te geven om de tijd door te komen.
Vijf jaar na ‘Rituals’ waagt de band nog een poging. ‘For Their Love’ ligt stilistisch in de lijn van de voorgangers, en het typische melancholische sfeertje dat de band zo goed in de vingers heeft is intact gebleven. Denk aan gletsjers en weidse natuurlandschappen. Opener Sound of Violence zet meteen de toon. Het nummer doet wat aan Tindersticks denken en zou goed in een classy oude film passen. We bespeuren ook de lichte onderhuidse dreiging die Other Lives zo goed beheerst.
Het is de kant van de band die wij het meest kunnen waarderen, die van de hopeloosheid. Wat heb je immers aan weidse natuurlandschappen als je met klimaatverandering geconfronteerd wordt? Frontman Tabish weet in zijn stem perfect de vermoeide hopeloosheid te leggen die ons tijdsgewricht zo vaak domineert. Het komt nog meer naar voren in single Lost Day, en ook Cops, dat er mag zijn. So far so good.
Daarna steekt echter de typische zwakte van Other Lives de kop op: het gebrek aan variatie. De band begraaft haar nummers steevast onder de mooiste strijkersarrangementen, maar die voelen na verloop van tijd verstikkend aan. En zonder arrangementen blijken de melodieën en stem van Tabish niet altijd in staat de muziek te dragen. ‘For Their Love’ is compacter dan voorganger ‘Rituals’, maar blijft in hetzelfde bedje ziek.
De intro van All Eyes – For Their Love is prachtig, maar het nummer wordt wat zagerig wanneer de strijkers terugwijken. Dead Language is dan weer opgebouwd rond een melodie die we al duizend keer gehoord hebben. Hey Hey I is een mislukte poging van Other Lives om een popnummer te schrijven. Nummers als Nites Out en We Wait drijven het niveau gelukkig weer op.
Other Lives beheerst nog steeds de kneepjes van het vak, maar slaat op deze plaat weinig nieuwe wegen in. Dat heeft zo zijn voor- en nadelen. ‘For Their Love’ etaleert de sterktes, maar ook de zwaktes die we van Other Lives verwachten: bezwerende, weidse filmische landschappen, maar ook een verstild geluid dat nog amper lijkt te evolueren. Een degelijk plaatje van een groep die het potentieel heeft briljant te zijn.