Other Lives - Rituals

TBD Records

Vier jaar is een eeuwigheid in de moderne muziekwereld, maar toch is dat het grote zwarte gat dat tussen doorbraakalbum ‘Tamer Animals’ en dit ‘Rituals’ zit. Zo wordt je nooit een grote band. Of toch?

Op de debuutplaat als Other Lives (eerst heette de band Kunek) stond de klassieker Black Tables, het nummer waar nog altijd om wordt geschreeuwd tijdens optredens. Op het tweede album stonden ook een paar instant klassiekers zoals het titelnummer en Dust Bowl III. Lukt het de band die na het vertrek van Jenny Hsu en Colby Owens teruggebracht werd tot een trio om weer te verbazen?

Het was alleszins geen gemakkelijke bevalling. De band verhuisde van Oklahoma naar Portland, Oakland en die ervaring sloop onvermijdelijk binnen in de muziek. En dat was ook de bedoeling. De nieuwe songs moesten de vrijheid en spontaniteit van het reizen reflecteren en tegelijk moest de sound herkenbaar blijven.

Hierin zijn Tabish en co perfect geslaagd. Het nieuwe album klinkt stoutmoediger en steviger dan de voorgangers, maar is tegelijkertijd vintage Other Lives. De barokke folkrock ontwikkelde alleen wat meer spierweefsel en mondt soms uit in breed uitgesmeerde atmosferische passages.  

Aan materiaal voor de plaat was er geen gebrek. Tabish schreef, naar verluidt, meer dan zestig songs gedurende de voorbije jaren. Daarvan haalden er dertien dit album en kneusjes zitten daar niet bij. Zowel de duur als de aard van de muziek maken van ‘Rituals’ een overrompelende gebeurtenis die nooit lijkt te vervelen. Hoe vaak we de plaat ook al draaiden, telkens weer ontdekten we nieuwe details en meer diepgang.

Zeker het begin is ijzersterk. Het trio Fair Weather, Pattern en de vooruitgeschoven single Reconfiguration leggen de lat op wereldrecordhoogte, waarbij het eerste nummer als glij- en bindmiddel dient. Hier blijft de band namelijk nog erg dicht bij ouder werk. Pattern is al een pak avontuurlijker met die pianowatervalletjes, de repetitieve strijkers en de wanhopig klinkende tekst. En Reconfiguration  is de finale uppercut die definitief alle twijfels wegblaast. Dit is geen album met een paar klassiekers op; dit is een klassieker tout court.

Easy Way Out heeft namelijk ook singlepotentie met zijn gemakkelijk in het oor liggend refrein, zijn warme blazerpartij en zijn perfecte opbouw en Beat Primal werd dan wel niet eens gespeeld tijdens hun live passage op 18 april, het is wel een van onze favoriete tracks. Vooral vanwege de drums, die op de achtergrond alomtegenwoordig rommelen en een mooi contrast vormen met de hoog gezongen achtergrondzang.

En zo gaat het maar door: van het ene, weelderig georkestreerde hoogtepunt naar het volgende met als absolute snoepjes tweede single 2 Pyramids, het americana-achtige Need A Line, het troostende English Summer en het bedwelmende For The Last.

In tegenstelling tot Villagers koos Other Lives niet voor een meer sobere aanpak op album nummer drie, maar wel voor een nog weeldigere sound dan voorheen. En toch staat hier geen vioolstreep te veel op. Magische plaat!

Other Lives speelt op zondag 27 juni op Rock Werchter.