Nightports - Nightports With Tom Herbert

Leaf

Hupla, een nieuwe ‘Nightports’, het muzikaal experiment met Adam Martin en Mark Slater waarbij alle conventionele regeltjes overboord gegooid worden. Waar eerder al Matthew Bourne (de piano) aan de beurt was en Betamax (de drums), is het nu de beurt aan een al even expressieve muzikant: Tom Herbert. Voor ingewijden een muzikaal genie die Adele en Lana Del Ray verrijkte, voor mensen die iets meer afstand nemen, de ondersteunende (contra)bassist bij ondermeer Polar Bear en The Smile, dat nevenprojectje van twee Radioheadjes.

Ditmaal bestaat de plaat uit tien minimalistische jams en experimenten (die nadien door de heren Martin en Slater bewerkt werden) waarin de contrabas respectievelijk wordt gebruikt als tokkelinstrument, als strijkinstrument, klopkast of als te verkrachten jaminstrument. Keer op keer met een ander soort sfeer, een andere interpunctie en een andere ervaring. Maar - naar Nightportiaanse normen - ook keer op keer met een leuke en toegankelijke inhoud. Zelfs wij kunnen volgen hoe in een song als Defeat meerdere baspartijen over elkaar worden gelegd en met vage en hoge strijken eronder een soort van dreigende, neoklassieke toets krijgen. Al moeten we in het opvolgende October met de vaag aftastende strijkmomenten en donkere naklanken, die in de lucht blijven hangen, weer grotendeels afhaken.

Soms gaat het over een absoluut minimalisme van sfeer, soms over een mooi geheel van notenreeksen en zachte melodieën. En een derde keer weer iets helemaal anders, zoals een soort van tiktakkend, percussie-achtig klokkenspelgeheel in een industrieel aanvoelend Hydrodinamica, het meest expressieve en misschien wel wonderbaarlijke experiment op dit album. Verder krijg je niet veell ritmische basis mee. Met uitzondering van een waanzinnig lyrisch Arcs dan, waarbij de klankkast als beatbegeleider wordt gebruikt en vingervlug spel voor een fraaie melodieuze invulling zorgt.

Er zit dan ook ontzettend veel variatie in deze ‘Nightports’ en dat is een leuke ervaring. Keer op keer met veel expressie en met onwaarschijnlijk oor voor detail in de diepte. Je voelt Herbert haast in je nek hijgen, als hij de contrabassessies door je hoofdtelefoon jaagt. Wat extra meehelpt is natuurlijk dat de zwaar resonerende snaren en door de ziel snijdende aanstrijken op zich al erg imposant overkomen en een erg mooie hard-zacht-balans creëren.

Het maakt het allemaal niet tot last, maar een lust om deze belevingsexperimenten mee te maken. Adam Martin en Mark Slater vragen van de luisteraar ditmaal geen inspanning, maar ontspanning. Wat dat betreft is deze derde 'Nightports' zonder enige twijfel onze lieveling.