Love Supreme - Tuesday

Sounds Haarlem

“Mocht je 't tof vinden, dan is het helemaal te gek! Mocht je 't kut vinden, is dat natuurlijk ook helemaal ok!” Als iemand zichzelf zo kan relativeren, dan heeft hij bij ons een streepje voor. En zo iemand is Jeroen Ligter, frontman van Love Supreme, die net een tweede album uitbrachten.

Zelf noemen de heren – “vier dikke veertigers met een verleden in Giant Tiger Hooch en vol in midlife” (volgens hun Facebookpagina) – Superchunk, The Replacements en The Lemonheads als referenties. En dat klopt ook wel. De ene keer iets meer dan de andere. Als wij People Know horen, dan is de band van Evan Dando absoluut niet veraf. Maar ook vroege punk als die van Stiff Little Fingers (vooral de meer melodieuze versie ten tijde van 'Nobody's Heroes') is niet zo veraf. En in Reach For Understanding lijkt het wel of Mike Cooley van Drive-By Truckers een handje – een stemmetje eigenlijk – toesteekt.

Dat het vooruitgaat, spreekt voor zich. De tien nummers worden er in een klein half uurtje doorgejaagd. En wij zijn wel de laatsten om daarover te klagen in deze tijden dat platen worden uitgespreid over vier (of meer) kanten vinyl. Doe ons maar de potige versie. Iets wat ze bij Love Supreme duidelijk goed begrepen hebben.

Het rammelt en rommelt aan alle kanten, maar de energie, die hiervan afstraalt, doet dat allemaal vergeten. Als ze dan ook nog eens een ode schrijven aan James Bond-held (!?) Felix Leiter, zijn wij helemaal overstag. Trouwens, het zou ons verwonderen indien de Kurt waarvan sprake, waarvoor bij uitzondering Herman Ypma de microfoon overneemt van Jeroen Ligter, niet de achternaam Cobain zou dragen.

En hoe vaker we dit draaien, hoe enthousiaster we worden. Het moet geleden zijn van toen we Corridor voor het eerst hoorden, dat we nog zo werden meegesleept. Trouwens, er zijn wel parallellen te trekken met de eerder genoemde Canadezen. Denk de psychedelica even weg en je zou wel eens in de buurt kunnen komen.

Je krijgt dus nergens de tijd om op adem te komen. Tenminste, niet voor je met afsluiter Supreme Love wordt uitgewuifd. Pas dan laat de band het tempo zakken en maken ze zelfs ruimte voor Nederlandse – jawel! – poëzie. En toch stoort dat allemaal niet, maar draagt het eerder bij tot het authentieke van de plaat.

'Tuesday' is een plaat voor de liefhebber van poppunk van de oude stempel, maar wat een feest om dit aan te horen, wat een adrenaline-opstoot! En als je dan nog weet dat de opbrengst van de optredens, die ze in het najaar geven, ten goede komt aan een aantal kleine cafés in Amsterdam, ben je al helemaal overtuigd.

De plaat wordt in honderd exemplaren te koop aangeboden via Soundsharlem. Digitaal kopen kan gewoon via bandcamp. Waarop wacht je nog?