Kvelertak - Splid

Rise

Wat waren we benieuwd om vorig jaar op Graspop het Noorse Kvelertak te checken met nieuwe brulboei Ivar Nikolaisen achter de microfoon. “Nog een stuk beter dan met de vorige zanger”, hadden de vrienden ons alvast gezworen. Live on stage kregen ze alvast gelijk. Nu nog zien of dat ook in de studio zo is.

 

Naast een nieuwe zanger heeft 'Splid', de vierde langspeler intussen van het zestal dat het begrip chaos als geen ander op plaat weet vast te leggen, nog een belangrijke primeur. Voor het eerst zijn er immers naast Noorse ook Engelstalige lyrics te horen. Zoals bijvoorbeeld in Hand of Doom, waarvoor de Noren de medewerking krijgen van Mastodonbassist en -zanger Troy Sanders. Het is in elk geval een interessant experiment, een Kvelertaknummer met een half geschreeuwde en een meer melodieuze stem.

Ook opmerkelijk is Discord, wat zowat de Engelse vertaling van de albumtitel 'Splid' blijkt te zijn, oftewel “tweedracht” in de taal van Hendrik Conscience, Paul Van Ostayen en Eddy Wally. Het nummer combineert in elk geval die typische, furieuze strofes en een meer melodieus refrein met harmonieuze samenzang. Type Bruane Benn, zeg maar. Ook Bråtebrann volgt dat recept, maar dan meer midtempo en qua sound gaat het dan richting 1985. Het zorgt voor een aangename afwisseling, dat veranderen van tempo. Dit is bovendien na Necrosoft al het tweede nummer waar een piano in de mix te ontwaren valt.

Na het honderd procent punknummer Uglas Hegemoni is het even tijd voor een powernapje met Fanden Ta Dette Hull! Net wanneer je in slaap pleegt te vallen, trekt het nummer zichzelf plots helemaal op gang zoals dat enkel bij Kvelertak kan. Een epische finale later is de vermoeidheid weer helemaal verdwenen.

Er is duidelijk heel wat geëxperimenteerd in de studio. De brug halverwege Stevnemøte Med Satan klinkt al atypisch voor Kvelertak en tijdens het meer dan acht minuten durende en nochtans heel rustig beginnende Delirium Tremens zoekt het zestal de grens op met de ruwe, duistere black metal waar het thuisland zo berucht voor geworden is. Afsluiter Ved Bredden Av Nihil begint nog met een akoestisch gitaartje, maar schakelt spoedig opnieuw over naar punk- en tremoloriffs. Het nummer kwijt zich probleemloos van de taak als afsluiter van een heel interessant album van een band die met succes de limieten van haar sound opzoekt en zeker nog in uitstekende vorm verkeert.