Juni Habel - Carvings

Ba Da Bing

Carvings

In oktober 2020 kondigde onze nieuwe, favoriete Noorse singer-songwriter een album aan met Chicory. Sinds dat er is, kan eigenlijk heel de wereld aan onze reet roesten.

Zoals toen reeds verteld, leeft Juni Habel met gezin en grootmoeder in een oud, omgebouwd schoolgebouw in Rakkestad, een buitenplaatsje ergens ten zuiden van Oslo. Daar lijkt ze ’s avonds, als oma al ligt te knorren, dicht bij de microfoon te kruipen, de gitaar op schoot te nemen en fluisterliedjes op te nemen.

Dat gevoel kreeg je zeker op debuut ‘All Ears’ (2021), maar ook op dit, iets weelderiger aangeklede ‘Carvings’, lijk je in dezelfde ruimte met haar te zitten, wanneer ze zingt. Je hoort het knarsen van de gitaarsnaren, het kraken van de grenen stoel en het huilen van de wind buiten, soms zelfs de druk op de pauzetoets van de opnameapparatuur, zo lijkt het wel.

Haar muzikale wereld is zo authentiek en rustgevend als maar kan zijn en dat wordt doorgetrokken zo ver als maar mogelijk is. De foto op de hoes toont het schoolgebouw waarvan sprake. Oma Inger staat ergens achter een raam. Partner Emil Petersen speelt gitaar, “nonkel” Sverre plukt aan de snaren van de contrabas en goede vriend Stian Skaaden zingt hier en daar mee en deed de productie.

Maar net zoals in Scandinavische films en tv-series zit er achter de idylle vaak een donkere schaduwwereld. Een wereld waarin mensen elkaar littekens bezorgen met daden en woorden (zie de titel). Een wereld waarin de circle of life af en toe blutsen en builen bevat. De plaat mag dan wel openen met het sfeerzettende Rythm Of The Tides, soms stormt het ook.

Valiant is bijvoorbeeld opgedragen aan Habels tienerzus, die omkwam in een tragisch ongeval. Het gemis wordt duidelijk in een zin als “Find me, my darling, with your face to the ground”, en “Your kisses still red on my cheek”, in close harmony gezongen en omgeven door teder getokkel. Ook afsluiter I Carry You, My Love lijkt een ode aan dezelfde zus.

Zonnigere nummers als Little Twirl en Chicory zorgen voor tegengewicht. Hier doet Habel ons denken aan Haley Heynderickx, wiens magistrale debuut  ‘I Need To Start A Garden’ ook alweer vier jaar oud is. Uit nummers als deze spreekt dezelfde verbondenheid en harmonie met de natuur en dezelfde speelsheid.

In het centrale nummer When We Awake komt al het goede van de plaat samen. Na een lange intro met een krassende viool die tot in je ziel snijdt, wordt er een pleister gelegd van gitaartokkels en fonkelende pianotoetsen. Habels balsemende zang wordt in je oor gefluisterd, je hoort de stoel kraken en, ook al worden er geen drums of bas gebruikt, toch zit er een golvend ritme in. Als de adem van het universum.

2023 is mooi begonnen met deze plaat. Laat de winter nog maar even duren. Dan hebben wij een excuus om lekker knus in de zetel deze plaat nog eens te draaien.

25 januari 2023
Marc Alenus