Haley Heynderickx - I Need To Start A Garden

Mama Bird Recordings

God is een vrouw. We hebben het altijd al vermoed en zeker in deze tijden waarin de vrouw – eindelijk – haar rechtmatige, gelijkwaardige plaats opeist, is de tijd rijp voor een godin om in de nog altijd patriarchale muziekwereld de troon op te eisen.

Een van de kandidaten is de uit Forest Grove, Portland afkomstige Haley Heynderickx. Zij had al vroeg goddelijke aspiraties want als tiener wou ze Jimi Hendrix worden (diens achternaam spreek je op dezelfde wijze uit). Ze leerde gitaar spelen en ontwikkelde na tot bloedens toe te oefenen een eigen, ritmische stijl.

Die toewijding samen met het feit dat Heynderickx een begenadigde zangeres is, maakt haar al uniek, maar bovendien slaagt ze er in om originele en tegelijk heftige songs te schrijven waaruit duidelijk een sterke verbondenheid met de natuur en de mensen rondom zich blijkt.

Haar teksten staan bol met verwijzingen naar fauna en flora en ze lijkt niet ook echt niet bang voor wat vuil onder haar nagels. Ze wroet in haar ziel als in de donkere grond en komt dan ook helemaal niet truttig, maar integendeel heel puur en zelfs ruw uit de hoek. Dat deed ze al op haar in 2016 verschenen ep ‘Fish Eyes’, maar luister ook eens hoe ze de titel van haar album schreeuwt in het anders lieflijke doowopnummer Oom Sha La La.

Een en ander heeft te maken met waar en in welk gezin ze opgroeide. Wie Heynderickx ziet, merkt meteen dat er exotisch bloed door haar aderen loopt, al lijkt haar familienaam ook een band met ons land te veronderstellen. Ze is hoe dan ook opgegroeid in een multicultureel gezin waarin ze de liefde voor muziek via haar vader ontwikkelde die haar artiesten als Leo Kottke leerde kennen. Later ontwikkelde ze een voorliefde voor vrouwelijke singer-songwriters met een trage oogopslag zoals Vashti Bunyan en Connie Converse.

Al die invloeden komen terug in deze plaat die ingetogen begint met het op een personage van een Hayao Miyazakifilm gebaseerde No Face. De track duurt nog geen twee minuten, maar meteen valt het geweldige talent van Heynderickx op en wordt je letterlijk in de plaat gezogen niet in het minst omdat haar zang en gitaarspel live opgenomen werden.

In The Bug Collector krijgt Heynderickx voor het eerst meer ondersteuning van haar fantastische band die bestaat uit drummer Phillip Rogers, Tim Sweeney op staande bas, toetseniste Lily Breshears en Denzel Mendoza met zijn verleidelijk klinkende trombone. De band staat geheel ten dienste van Heynderickx en vooral Mendoza weet perfect wanneer hij zich moet laten horen om de songs op te tillen tot een onaardse dimensie.

In tegenstelling tot veel andere singer-songwriters weet Heynderickx perfect de balans te bewaren tussen introspectieve, autobiografische songs zoals het hartverscheurende Jo (over een overleden vriend) en Drinking Song  (over haar studententijd in Praag) en songs zoals Untitled God Song die hun kracht halen uit hun poëtische en raadselachtige karakter door het gebruik van vreemde, maar altijd goed klinkende metaforen. En wat een kracht! Untitled God Song moet het beste nummer zijn dat we dit jaar al hoorden.

Er staan slechts acht songs op dit debuut. Ook dat is slim bekeken al durft Heynderickx ook haar tijd nemen zoals op het centrale, bijna acht minuten durende Worth It dat ook een van de mooiste bloemen in haar tuin is, maar dat wel een ruwe stengel heeft. Door het gebruik van de elektrische gitaar zijn vergelijkingen met Sharon van Etten en Angel Olsen hier op hun plaats.

Het mag duidelijk zijn: wij geloven in Hayley Heynderickx. Maakt dat haar al tot een godin? Dat niet, maar luister naar dit sterke debuut en dan heeft ze weer een volgeling bij. Wedden?