Idles - A Beautiful Thing
Partisan Records
De Britse punkrockers van Idles hebben na amper twee studioplaten een live album uit. Goed nieuws voor wie hen nog niet aan het werk kon zien. Het vijftal is immers een natuurkracht op het podium.
De band bracht met ‘Joy As An Act Of Resistance’ dé rockplaat van 2018 uit en schrijft niet alleen uitstekende nummers, maar durft ook ongegeneerd optimistische politieke boodschappen uit te sturen. Het is dan ook geen toeval dat ‘A Beautiful Thing’ is opgenomen in de Bataclan, waar enkele jaren geleden nog een bloederige aanslag plaatsvond tijdens een optreden van Eagles of Death Metal. De groep gelooft in liefde en samenhorigheid, en weigert toe te geven aan haat.
Idles had met deze plaat waarschijnlijk het voornemen de Bataclan terug te winnen van de woede, maar dat idee werkt in de praktijk helaas niet altijd even goed. Dat komt door een kwaaltje dat wij het Bono-effect durven noemen. De boodschap van de band is mooi, maar kan prekerig of simplistisch overkomen en symboliek neemt het soms over van inhoud. Dat is hier het geval. ‘A Beautiful Thing’ klinkt wat rommelig en ondoordacht. En niet altijd op een goede manier.
De groep lijkt het idee van een optreden in de Bataclan te hebben willen doorzetten ongeacht de kwaliteit van de opname, en veel live optredens van de band op het internet klinken eerlijk gezegd beter dan deze plaat. Frontman en brulboei Joe Talbot kan niet “zingen”, al hangt zijn leven ervan af, maar is wel een uitstekende tekstschrijver en frontman. Op dit album is zijn stem echter bij het begin van de set al hees en kapot van het lange touren.
Ook de bindteksten, die over verdraagzaamheid, liefde en feminisme gaan, storen een beetje ondanks de mooie boodschap, net door het prekerige aspect. Het is een testament aan de passie van de band, dat de energie van de songs er op dit album toch nog doorkomt. Want ook de band verdrinkt enigszins in een instrumentale brij. ‘A Beautiful Thing’ is met negentien nummers trouwens een zeer lange zit. Op zich is dat positief – het album bevat bijna elk lied dat de band al uitbracht – maar de plaat lijdt onder een onevenwichtige tracklist.
Colossus, Never Fight A Man With A Perm, en Mother behoren tot het betere werk van de band, maar zijn ook de eerste drie nummers op het album. Dat betekent dat de band het beste kruit al aan het begin verschoten heeft. ‘A Beautiful Thing’ is zeker niet slecht, maar een live plaat van Idles had beter kunnen zijn. (Met beeld erbij vinden wij het album trouwens al véél beter.) Wij raden dan ook aan ze met eigen ogen te aanschouwen. Al was het maar om luidop te kunnen schreeuwen: “Islam didn’t eat your hamster / Change isn’t a crime!”