Hackberry - Breathing Space
Construction Records
‘Breathing Space’ is al het tweede complete album van de Groningse veteranen van Hackberry, maar de band lijkt nu pas ontdekt door de buitenwacht. En dat is niet vanzelfsprekend, want ondanks de vele kwaliteiten ontbreekt hier een zanger en deinzen mensen snel terug voor complexe instrumentale muziek. Maar de titel wordt volledig waargemaakt. Nergens wordt de luisteraar verstikt door een te ambitieuze overdosis. De dominante melodielijn blijft steeds hoorbaar als een rode draad.
Hackberry schreef vier epische nummers met filmische allures. Met een donkere baslijn van Simon Venema is meteen duidelijk gemaakt dat men geen gevangenen neemt. In dit eerste (en langste) nummer Lunares valt ook op dat ondanks de vele thema’s en motieven, alles in een natuurlijke flow verloopt. De focus ligt op de tweeling van leadgitaren zoals die karakteristiek werd in de klassieke hardrock van groepen als Thin Lizzy, Wishbone Ash en Iron Maiden.
Subtieler en gevarieerder snarenwerk is te horen in Solitary March, te beginnen met akoestische arpeggio’s. Powerakkoorden van de tweeling Francesco Bonardi en Marijn de Boer zorgen vervolgens voor een stevige drive. Soms wordt de tandem gebroken voor individuele acties en volgens de regelmaat van een Zwitsers uurwerk wordt een nieuwe melodieuze riff uitgezet. Ondertussen zwakt de felle ritmiek van Venela en Bechtum nergens af. Straffe kost.
Foreshadow zet de staldeur open voor broeierige en briesende gitaren, maar geeft toetsenist Tim Hidskes ook meer ruimte om de backdrop in te kleuren. Sonisch gezien is dit het progressiefste stuk. Slotsong Manticore is werkelijk de hemel voor wie verzot is op de unisono klinkende gitaartweeling. Hier valt het manna letterlijk op elke hoeksteen.
Na Inhalo en The One is Hackberry het derde prijsbeest op een rij dat het jonge Nederlandse label Construction Records binnenhaalt. ‘Breathing Space’ levert heavy progrock die de betere hamerslagen en knock-outs telt, maar ook geraffineerd genoeg is voor de fijnproevers onder ons. Een pluim voor de kraakheldere mix, niet evident als je invloeden als prog, stoner, grunge en metal met elkaar vermengt.