Fontaines D.C. - A Hero's Death
Partisan Records
Een tweede plaat maken, wanneer je debuut genomineerd werd voor de Mercury Prize en unaniem lovend onthaald werd, je zou er zomaar even een writer’s block van krijgen. Niet zo voor de Ierse postpunkers van Fontaines D.C. Amper een jaar na 'Dogrel' leveren ze opvolger ‘A Hero’s Death’ af.
Toegegeven, we waren nogal in de war bij de eerste luisterbeurt. Het was wennen aan het brede palet dat de band presenteert: van onstuimige punk tot grungy ballads, van vertrouwde spoken word tot klassieke songwriting. Nochtans hadden we zoiets kunnen vermoeden door opener en uitstekende single I Don’t Belong waarin Grian Chatten in zijn ondertussen gepatenteerde mantra-stijl “I don’t belong to anyone”, zingt. Ook in de perstekst verkondigt de band dat ze met deze plaat een deel van de ideeën over hun muziek willen neersabelen. En daar zijn ze ruimschoots in geslaagd, want wie had een jazzy, dromerige ballad met prachtige samenzang en strijkers (!) als Sunny verwacht? En wie wist dat Chatten kon klinken als Kurt Cobain op een nachtelijke demo? Luister maar eens naar de bridge van shoegaze splinterbom Lucid Dream.
Zijn er dan geen rauwe postpunk-bangers à la ‘Dogrel’ te vinden op deze plaat? Natuurlijk wel. A Hero’s Death en I Was Not Born komen nog het meest in de buurt van de oorspronkelijk sound. Die laatste dateert zelfs uit de begindagen en dat is eraan te horen: het is het meest opgewekte en naïeve nummer op de tracklist en staat daarom wat verloren tussen de ingetogen, sombere nummers.
De intense tour rond ‘Dogrel’ heeft de boys niet veel goed gedaan – ze moesten verschillende shows afzeggen omwille van vermoeidheid en mentale problemen – maar hij heeft hen wel een paar schurend mooie nummers opgeleverd. Zoals You Said, geschreven op een hotelkamer na een depressieve dag in onze hoofdstad. Neergepend door de gitaristen en knipogend naar bands als The Pixies en Interpol, laat de song inderdaad zien dat Fontaines D.C. geen "one trick poney" is, maar een vehikel voor meerdere creatieve geesten. Die diversiteit wordt mooi in de verf gezet door producer Dan Carey die ‘A Hero’s Death’ meer textuur en atmosfeer heeft gegeven dan ‘Dogrel’.
‘A Hero’s Death’ is een tijdsdocument van een band die zichzelf volop aan het heruitvinden is. Samen met de vorige huid zullen ze waarschijnlijk wat fans van zich afschudden, maar daar komen er ongetwijfeld nieuwe voor in de plaats.