Dishwasher_ - Dishwasher_

Sdban Records

Werend Van Den Bossche wedt niet op één paard. Hij heeft een hele renstal achter de hand. Gewoon voor het geval dat... Maar voorlopig haalt hij de prijzen binnen met Dishwasher_. En deze afwasmachine wast witter dan wit.

Het lijkt wel of er een wolk van inspiratie boven dit pokkenlandje hangt, die op regelmatige tijdstippen een buitje doet neervallen. Nog niet zo lang geleden waren wij al bijzonder enthousiast over het debuut van LupaGangGang, nu is het Dishwasher_ die van zich doet spreken met een plaat waarin voor elke emotie een plaatsje werd gemaakt. Uitermate uitbundig als in Blue Bridge, overweldigend overpeinzend als in Buraq of intens introvert als in Marwan. En dan hebben we nog maar drie nummers aangestipt.

En in tegenstelling tot wat u zou kunnen opmaken uit onze misleidende intro, is dat niet alleen de verdienste van Van Den Bossche. Hoe belangrijk die twee anderen – Arno Grootaers (drums) en Louise van den Heuvel (bas) – zijn, komt helemaal naar boven in dat laatst aangestipte nummer. In Marwan trekken die twee namelijk een prachtige mistbank op, waardoor de saxofoon van Van Den Bossche doolt, achtervolgd door de eigen echo's.

Bovendien lijkt deze band helemaal niet verankerd in de Vlaamse klei, zoals blijkt uit een nummer als Kuhl, waarin wordt geflirt met Oost-Europese invloeden, zij het op tijd en stond weer teruggebracht naar onze contreien, fladderend en fluitend, maar ook de potpourri aan beschikbare muzikale stijlen steeds weer aansprekend.

Bij elk nummer word je weer koud gepakt. Alsof je steeds weer van nul begint. Neem nu Fair Enough dat door Grootaers tikkend wordt ingezet, zich uitgebreid ziet met elektronica en een gortdroge bas vooraleer de saxofoon daar speels overheen suist. En voor je het weet, zit je weer in andere sferen. Filmisch zoals de aanzet van Terra, dat je vervolgens langer dan tien minuten langs allerlei hoogtes en laagtes voert zonder ook maar een seconde te verslappen.

Uiteindelijk zwemt de Walvis je naar het einde van deze bijzonder spannende plaat. Elektronica, in reverb verdronken basgeluiden en occasioneel getrommel zetten je vanuit die eerder genoemde wolk zachtjes terug op aarde. Het was mooi. Mogen we nog eens?