40 Watt Sun - Perfect Light

Cappio Records

In de wintertuin van Patrick Walker tieren dezer dagen de varens van Low (de akoestische, naakte versie) welig naast de bloedrode bloemen van Willard Grant Conspiracy. En Sophia zorgt hier en daar nog voor meer diepgroene kleuren.

Ook voor de derde plaat gooit 40 Watt Sun het roer opnieuw om. Dat was al het geval op de door ons gewaardeerde voorganger 'Wider Than The Sky' en hij zet de traditie met dit 'Perfect Light' zes jaar (!) later gewoon verder. De toon is misschien dezelfde, de uitvoering weer helemaal anders. Want hier doet Walker het in de eerste plaats overwegend akoestisch. Soms zelfs alleen met gitaar, maar ook wel eens met drums, bas en piano als ondersteuning.

Daarnaast is (uiteraard) ook de kenmerkende stem gebleven. Met dat vibrato dat aanvankelijk eerst weer een beetje storend werkt, maar zich geleidelijk aan je opdringt, zodat het uiteindelijk logisch en zelfs onontbeerlijk wordt. Het is ook een stem die past bij deze nummers.

De songs zijn ook nu weer lang (tussen vier en twaalf minuten) en ook nu weer is dat nergens een bezwaar. 40 Watt Sun weet de balans steeds perfect in het midden te houden zonder dat die ergens in welke richting dan ook overhelt. Dat is voorwaar een kwaliteit, die velen hem zullen benijden.

Tussen de nummers onderling is er wel variatie. Er zijn de puur akoestische nummers zoals opener Reveal, waarbij hij vrouwelijke, vocale ondersteuning (is dat Emma Ruth Rundle?) krijgt, die de song nog sterker maakt. Het pijnlijk mooie Colours, waarschijnlijk de meest uitgeklede song van de plaat, gaat zowaar nog dieper en zorgt voor het nodige kippenvel. Hoe schoon die aanpak precies kan uitwerken, bewijst hij in afsluiter Closure nog eens.

Slechts hier en daar wordt een elektrische gitaar bovengehaald. In Raise Me Up is dat zuiver als achtergrond, als back-up, terwijl de solo in Until (onze favoriet) meer dragend is, meer op zichzelf staat. Verder wordt de gitaar nog zelden ingeplugd. Vergeet trouwens niet te genieten van prachtige teksten als in dat laatstgenoemde nummer: “You’ll hold me together / wholly in your arms / and know how much I need you then /and until”.

Ook de piano wordt slechts sporadisch ingezet. Maar telkens werd er duidelijk goed en lang over de instrumentatie nagedacht. Hetzelfde geldt voor de andere instrumenten. Bas en drums zijn slechts ondersteunend, maar zorgen wel voor extra cachet. Het is geen toeval dat Walker de muzikanten op deze plaat (Andrew Prestidge en Roland Scriver (The Osiris Club), Ajit Gill (Vertaal), Lorraine Rath (Amber Asylum, Worm Ouroboros) en pianist-componist Chris Redman) zorgvuldig heeft uitgekozen om de songs te dienen.

Vergeet die referenties van de inleiding. Als ze uw aandacht hebben getrokken, hebben ze goed dienst gedaan. Want eigenlijk is 40 Watt Sun een uniek project, dat met weinig te vergelijken valt. Op dit soort platen willen wij gerust zes (of meer) jaar wachten. Maar vlugger mag uiteraard ook.