Warhaus - Van hemel naar aarde (en weer terug)

De Roma, 25 maart 2023

Maarten Devoldere moet er de ironie van hebben ingezien, toen heel wat koppeltjes elkaar iets steviger vastpakten bij bepaalde songs van Warhaus, terwijl 'Ha Ha Heartbreak' net een plaat is over een break-up, zoals hij zelf ook nog eens onderstreepte tijdens het concert. En jawel, er klonk – "Ha Ha" – gelach, toen hij vermeldde dat er een koppel uit elkaar was gegaan tijdens het eerste concert naar aanleiding van de plaat in Portugal. Maar in De Roma lieten we dat niet aan ons hart komen en waren we getuige van een krachtige, mooi uitgebalanceerde show.

“Ik ben er niet”, klonk het in één van de liedjes van Johannes Is Zijn Naam. Maar hij was er wel degelijk, Johannes Verschaeve. Die aanwezigheid werd trouwens bevestigd met iets wat nooit gewoon maar een optreden was, maar meer weg had van performance art. Met handen en voeten en ook nog wat muziek zette de in een soort van (te groot) wit pak met korte broek getooide artiest het werk kracht bij. Dat kon dan gaan van een zwaailicht over een glas en een sigaret (“in één hand”) tot dansjes en bekkentrekken. De bijhorende muziek kan je omschrijven als minimal elektro, die af en toe werd ingekleurd met gitaar, melodica of een (soort van?) tamboerijn. De artiestennaam komt dus uit de bijbel, hadden we uit de intro al geleerd. De muziek kwam gewoon uit het ingewikkelde hoofd van Johannes en hier dus gewoon uit de hemel.

Iets aardser ging het eraan toe bij Warhaus. In die mate zelfs dat voor het concert een orgeldraaier het publiek al warm draaide met de liedjes van de band, geponst tot lichtvoetig Decap-materiaal. Daarna was het aan de makers om de verwachtingen waar te maken. Want een mooie plaat maken is één ding, die vertalen naar het podium een heel ander.

Maar met een doorgewinterde frontman als Devoldere, bijgestaan door een uitstekende band met in de rangen gitarist (en ook nog dwarsfluitist) Jasper Maekelbergh en multi-instrumentalist Tijs Delbeke (toetsen, viool, schuiftrompet) hadden we beter moeten weten. Hier was immers over nagedacht en de show was intussen duidelijk voldoende gerodeerd. De backing vocals werden ingevuld door de voltallige band, waarin ook nog bassist Michiel Balcaen, goed voor de strakke, vaak overdonderende lijnen, en frivool drummer Sander Verstraete.

Het kwintet stond opgesteld voor een halve cirkel van doeken, waartegen de spots zorgden voor flitsende schaduwen, hetgeen voortdurend, maar zeker en niet toevallig bij Shadowplay, werd uitgespeeld. De boomlange Devoldere had de microfoon iets te laag opgesteld, waardoor hij constant het lichaam heen en weer diende te kronkelen, hetgeen zorgde voor nog meer dramatisch effect. En uiteraard verkleinde hij bij tijd en wijle de (naar onze mening iets te grote) afstand tussen publiek en band door vooraan op het podium de fans in de ogen te kijken. Tijdens afsluiter Mad World zou hij trouwens ook nog de rode zee van het publiek doen splitsen en door de vrijgekomen ruimte heen waden.

Hoe populair Warhaus precies is, werd al duidelijk bij opener Desire, waarvan het refrein woordelijk werd meegezongen door wat waarschijnlijk meer dan de helft van het publiek was. Het was iets dat vooral bij de singles gebeurde, maar wonderlijk genoeg ook bij een aantal andere nummers. De set was trouwens mooi opgebouwd met op tijd en wijle een single, hoewel wij vooral gecharmeerd werden door de songs, waarin de band uit de bol durfde gaan. Met name Control en instrumental Beaches, waarin de frontman de bandleden één voor één letterlijk belichtte met een spot, zorgden op die manier voor onverwachte hoogtepunten, zij het zonder afbreuk te doen aan zowat alle andere liedjes.

Nog zo'n hoogtepunt was ultieme bis Open Window, waarin de kenmerkende gitaarpartij ook door de trombone werd gespeeld voor dit prachtige nummer uitdoofde in enkel nog piano, de akoestische gitaar van Devoldere en uiteindelijk alleen de stem. Het was op die momenten dat de klasse van dit gezelschap de hele zaal in vuur en vlam zette.

In De Roma werden we van de hemel terug met de voeten op de aarde gezet om dan toch terug ten hemel te stijgen. Mooier kan je het als muziekliefhebber haast niet wensen. In het najaar gaat de band opnieuw op tournee. Laat die kans niet aan je voorbijgaan.

Foto: Senne Houben