Trixie Whitley - Kokeneten spelen
Trix, 9 oktober 2024
Trixie Whitley is weer in het land, en ze heeft een nieuwe ep ‘The Dragon Of Everything’ bij zich om aan het Belgische publiek voor te stellen. Daarbij deed ze samen met compagnon de route Bert Cools ook TRIX Antwerpen aan.
Maar eerst was het de beurt aan Indrė Jurgelevičiūtė om ons te verrassen. De Litouwse Indré zingt en speelt op de kanklės, een soort citer uit haar geboorteland. Samen met de eerder vernoemde Bert Cools vormt ze ook nog Merope. Solo serveert ze traditionele herinterpretaties van Litouwse folk met westerse invloeden, waarmee ze soundscapes weeft tot een magisch klankentapijt dat niet zou misstaan op één van onze ambient mixtapes.
De eerlijkheid gebiedt ons te vertellen dat we met een klein hartje afgezakt waren naar TRIX. Dat zit namelijk zo: eind vorig jaar zagen we Trixie Whitley in haar eentje aan het werk in Mechelen. De setlist bestond toen voor meer dan de helft uit nieuwe nummers, die ze voor de leeuwen gooide. Na het optreden waren de meningen verdeeld: van “geweldig”, “intens krachtig” tot “Was dit nu een try-out?”, en “Ik vond er niks aan”. Aan het begin van het optreden in TRIX gaf Trixie als het ware een korte handleiding bij wat zou volgen. Eerst zouden nummers van de nieuwe ep gespeeld worden. Nadien zou een mix van bekender werk afgewisseld worden met nummers “waarvan de ingrediënten allemaal aanwezig zijn, maar ze zitten momenteel nog in de oven”. Een soort van kokeneten spelen met artiest en publiek.
Trixie had er duidelijk zin in en zette met kompaan Bert Cools sterke versies neer van Which Side, Nanalou, High Wire en Cage. Een eerste nieuw nummer viel helemaal niet uit de toon en werd gevolgd door een mooi Time. Zoals steeds etaleerde Trixie haar liefde voor de drums, vanachter het drumstel dat ze voor haar elfde verjaardag cadeau kreeg. Het nieuwe Taking My Body Back (geen idee of dit de uiteindelijke titel van het nummer zal worden) en Dandy lieten ons initiële voorbehoud als sneeuw voor de zon verdwijnen. De nieuwe nummers waren (om het even bij kooktermen te houden) volledig uitgerezen en moeten alleen nog verder afgebakken worden. De smaak zit helemaal goed. Volgde een intens doorleefde versie van Closer, die het publiek helemaal stil kreeg. Een opgefokt drumcomputerke jekkerde May Cannan lekker voort om nadien gas terug te nemen voor een adembenemende versie van Breathe You In My Dreams. Bisnummers Oh The Joy en “nog eentje dat in den oven zit” Desire Is Movement plaatsten een orgelpunt op deze avond.
Veel lachende gezichten bij het buitengaan. Trixie is back!
