Tough Enough - Dag 2 - Fotoreportage
Botanique, 29 november 2024 - 30 november 2024
Het is vroeg dag op dag twee van het Tough Enough Festival. Nieuwsgierig naar nieuwe ontdekkingen is het een must om in de vroege uurtjes aan de poorten van de Botanique te staan om onze marathon van zestien concerten te starten. Dat is een intense proeverij, maar we zetten maar al te graag de hoogtepunten in de kijker.
De affiche was mooi afwisselend gekleurd met naast de meer rockende genres ook Americana-, blues-, roots- en folkgetinte bands, die present tekenden. Als opener kon het Luikse country-noircollectief Everyone Is Guilty ons uitermate bekoren. Ze dompelden de Orangerie op klaarlichte dag onder in de mysterieuze Denver-sound, handelsmerk van ene David Eugene Edwards of Slim Cessna. Het Gentse A Murder In Mississippi liet prachtige samenzang hand in hand gaan met spannende akoestische, instrumentale begeleiding. En ook de grappige Duitsers van The Dad Horse Experience blonken uit in Amerikaansgetinte rootsmuziek, waar banjo, viool en mandoline de eerste noot speelden. Maar de grootste ontdekking van het festival was het Londense Karma Sheen, dat met een geweldige crossover van Hindustani-tunes met psychedelische en avant-garde rock, een uiterst bezwerende set bracht. Ze zagen er in een mix van traditionele Pakistaanse en moderne klederdracht bovendien prachtig uit.
De finale van het festival was gewoon een aaneenrijging van hoogtepunten. Sha-La-Lee's, onder leiding van meester-gitarist Cedric Maes, ex-Sore Losers en El Guapo Stuntteam, deden de naam van vurige garagerockers alle eer aan en moesten niet onderdoen voor een ander podiumbeest, Jim Jones All Star Band, die, versterkt met twee saxofonisten, nochtans vanaf de eerste noot het gas helemaal open draaiden. Ondertussen had de Zweedse Siena Root de Orangerie herdoopt in een ware seventieshardrocktempel, een zalig moment voor de nostalgici om opnieuw te drijven op de tonen die Deep Purple, Black Sabbath, Wishbone Ash en andere Uriah Heeps naar hemelse hoogten stuwsen, schitterend uitwaaierende instrumentals incluis. Voor de charmante Pokey Lafarge was het een piece of cake om met een moderne bewerking van traditionele rootsgenres als folk, blues, country, soul en swing een enthousiast publiek naar zijn hand te zetten. De oogjes van alle dames fonkelsen, toen hij een bloemetje in het publiek mikte.
Als finale afsluiter stond Chuck Prophet met stip genoteerd en de man verkeerde in topvorm, stevig geflankeerd door gitarist James De Prato en een schare chicanos als extra muzikanten, die de sfeer van het in cumbia badende album 'Wake The Dead' waar moesten maken. Misschien verwijst de titel wel naar de ziekte, die Chuck vorig jaar wist te overwinnen. De voormalige Green On Red-zanger-gitarist rende hier nochtans als een jong veulen over het podium. Hij kreeg moeiteloos heel de zaal aan het dansen op de Mexicaanse ritmes van de cumbia en rockte als herboren.
We kijken al halsreikend uit naar het vervolg van dit schitterend tweedaags Tough Enough Festival, dat hopelijk in 2025 ook op de kalender van de Botanique zal prijken. De eerste editie was een flink schot in de roos en mocht zeker op zaterdag, ook in de vroege uurtjes op een talrijke opkomst rekenen. Dit is een ware aanwinst voor de concertkalender.
