Thorn In My Side Festival - Geen tierelantijnen, maar gitaren boven
KAVKA ZAPPA, 27 september 2025
Het Thorn In My Side Festival vierde dit weekend de vijfde verjaardag in concertzaal KAVKA ZAPPA in Antwerpen. Het indoorfestival is het geesteskind van Kris Van De Kerckhove. In het dagelijkse leven geeft Kris juridisch advies en praktische bijstand aan alle soorten creatievelingen met Thorn In My Side bv. Daarnaast geeft hij graag podiumkansen aan gitaarbands op het eigen festival en nu is er ook nog het muzieklabel ‘Thorn In My Side Recordings’. Deze feesteditie stelde als vanouds de muziek en niks anders dan de muziek centraal.
Koala Disco mocht vroeg in de namiddag de aftrap geven. Dat de band niet voor één gat te vangen is, blijkt een understatement, laverend tussen postpunk, new wave en dreigende rock met hier en daar enkele psychedelische momentjes. Gitaren die ontspoorden en elektronica die er speels tussendoor dartelde. We kregen een fijne mix van ouder werk (Clinically Cinical, People In The Sky) en jongere veulens. Heel binnenkort droppen ze nieuwe plaat ‘All My Favorite Artists Are Dead’ en daaruit kregen we alvast een paar voorproefjes met het XXX-rated Satan Molded My Dick Into Yr Pussy en nieuwste single Romantics, een fusie tussen de jonge Blondie en The Primitives, back to CBGB’s eind jaren zeventig. Nice.
Met een “Goeiemiddag Zaventem”, stormde het Antwerpse Boskat over het podium. “Waarom zeg ik dat? Er gaat hier vandaag iets opstijgen!” deed zanger Vincent Van Santfoort ons kond. Het dak van KAVKA ZAPPA ging er dan ook gewillig af en deed onze oren suizen. Lekker scheurende gitaren met een zeldzaam rustpunt met Starlight, want nadien ging de zelfverklaarde “Thorn In My Side Metal Meeting” weer verder. Boskat bracht Brusselse kompaan LeBlanc mee voor razende versies van Niks Voor Mij en Boos. Op 4 december stelt Boskat de nieuwe plaat voor tijdens de releaseshow in KAVKA ZAPPA. “Het begin van een nieuw verhaal”, voor de band.
Dan is Mojo & The Kitchen Brothers een heel ander kopje thee. Het zeskoppige gezelschap met twee drummers nam ons mee in een lekkere groove van vroege seventies- en progrock, die dan weer refereert naar Black Sabbath met Zappaëske twists, maar ons vooral meenam op een Pink Floyd-trip van jewelste. Zijn de nummers op plaat nog van een vrij traditionele lengte, dan werden ze in een live setting uitgesmeerd tot vijftien en twintig minuten met versies van onder andere Mr Goblin Found The Electric Sugar en Into The Centre Of The Cat’s Eye Nebula. Daar hadden we niet van terug.
“Alles moet kapot”, is het Leitmotiv van 'De Nieuwe Lichting' 2024-laureaten YESNOMAYBE. We werden deel van een langgerekte pogo waarin we ons gewillig lieten doldraaien. Hypnagogic heeft nog niks aan spankracht ingeleverd sinds de eerste keer dat we het in onze oren gebulderd kregen. Verder lekkers als It’s All In My Head, Fist In Your Face en Ugly Protection. Ook even gas terug nemen met Break, maar evengoed ontploffen met een versie van The Pope Of Dope van Party Harders vs The Subs. De sing-along in Fuck The Police met “and every mutherfucker / that treats me like a sucker” scoorde punten bij de lokale juryleden.
De Americana van Calicos is sinds hun overwinning in Humo’s Rock Rally - alweer zeven jaar geleden - geëvolueerd naar een meer open geluid, waar de roots van folk en Americana toch in blijven doorklinken. Getuige de plaat ‘Sugarcoat It’ van vorig jaar. Het overgrote deel van de setlist kwam dan ook uit die plaat met pareltjes als Comedown, Rush Rush, Blow Up en The SIren. Ook “oudjes” Nova en Day By Day kregen een plaatsje om te schitteren. Afsluiter Daydreaming sloot de set af met een grote strik errond.
Het tweede leven van Customs gaat na de clubconcerten gewoon verder op de festivalpodia. De headliner vanavond grossiert alweer enige tijd in puntige postpunk riffs. Getuige nieuwe songs als Regina, The Age Of The Bully en de gitaarversie van oudje Are You There? Op 5 december komt er een nieuwe plaat uit en we kregen als voorproefje alvast Ticking Timeclock voorgeschoteld. Klassiekers genoeg om uit te kiezen. Zo kwamen strakke versies van The Matador, Shut Up Narcissus, Harlequins en Justine paraderen op de catwalk. Elk optreden spelen Customs een nummer dat ze zelf goed vinden en met ons willen delen. Vandaag kozen ze voor The Weeping Song van Nick Cave & The Bad Seeds. Voorwaar een “song in which to weep”, zo schoon. Afsluiter Rex blies het laatste kaarsje op de verjaardagstaart van het Thorn In My Side Festival gracieus uit. Op naar die zesde editie.
