The Lasses - Fijne verrassingen

Paradiso Amsterdam, 27 oktober 2019

Paradiso in Amsterdam is sinds de jaren zeventig al een begrip, maar de zaal heeft ook een concertzaal aan de Tolhuistuin en daar, in Paradiso Noord, kon je ons vinden op zondag 27 oktober.

De reden daarvoor was het geweldige folkalbum ‘Undone' van The Lasses, een vrouwenduo bestaande uit Sophie Janna en Margot Merah die elkaar leerden kennen in de Ierse pub Mulligans in Amsterdam en daar nog altijd elke woensdag komen jammen. ‘Undone’ is al het vierde album, maar toch zijn Janna en Merah nog maar sinds februari dit jaar professioneel folkmuzikant. Ze gaven beiden de job op en smeten zich volop op de muziek. En ook al startten de opnames van ‘Undone’ al tijdens de hittegolf van 2018 en het eten van veel raketijsjes, toch zetten de twee duidelijk een heel grote stap voorwaarts.

De Tuinzaal van Paradiso Noord was dan ook te klein voor deze albumrelease. De mensen, die hielpen bij de crowdfundingcampagne, was een stoel beloofd, maar die belofte kon niet waargemaakt worden. De fans zaten dan ook tot op de vensterbanken, sleepten van elders barkrukken aan of bleven, net als wij, gewoon staan.

Wie The Lasses kent – en dat was bij alle aanwezigen het geval – kon niet verrast worden door de keuze van liedjes. De setlist bestond, zoals steeds, uit een weloverwogen mengeling van eigen songs, traditionals en wereldvermaarde folksongs die tot de algemene kennis van de liefhebbers behoren. De band moest dus op andere manieren verrassen en deed dat door veel afwisseling te steken in de bezetting en door instrumentenwissels.

Het duo startte, net als op ‘Undone’, met een a capella-uitvoering van Undone In Sorrow. Een moedige start, want met een zaal vol bekenden stonden de zenuwen duidelijk gespannen. Maar meteen werd het cliché van de pratende Nederlanders tijdens live shows naar de prullenbak verwezen. De aanwezigen luisterden verstomd toe hoe de rijpe folkstem van Merah en de aan een jonge Kate Rusby herinnerende stem van Janna zich met elkaar vermengden.

Later zouden ze ook Torn Screen Door (van David Francy) en What You Do With What You've Got (van Dick Gaughan) a capella brengen. Deze laatste maakte zelfs mooi de cirkel rond als afsluiter, al volgde er daarna nog een bis in de vorm van de Mingulay Boat Song met alle gastmuzikanten rond één microfoon.

En dat brengt ons tot de tweede verrassing. Op ‘Undone’ spelen heel wat muzikanten mee en een paar van hen waren ook aanwezig op deze releaseshow. Morris Kliphuis (Franse hoorn op The Tide en Who Knows Where The Time Goes) en producent Janos Koolen helaas niet, maar de laatste werd op piano vervangen door de Britse Hannah Jacobs en zij bleek een heel waardige vervanger op Hunter Moon en het jazzy Bowley’s Dance dat na de pauze het hoogtepunt vormde.

Wel van de partij was violiste Mirte De Graaff. Zij kwam voor het eerst meespelen op het walsje Here Now, maar zou ook later nog vaak de snaren en ons gemoed beroeren. Ook Auke Hofstra kwam de band in het deel na de pauze een paar keer versterken met gitaar zoals in Who Knows Where The Time Goes (van Sandy Denny) en The Dimming Of The Day (van Richard Thompson) dat ze onlangs inzongen voor een promofilmpje voor de prachtige handgemaakte microfoon van Ear Trumpet Labs waarrond de band zich ook vanavond schaarde.

Terwijl in het eerste deel enkel songs uit ‘Undone’ werden gebracht (op afsluiter Horo Johnny na), werd deel twee doorspekt met een aantal nummers die het duo al langer brengt. Een paar daarvan noemden we hierboven al op, maar deel twee startte met de eerste song die Merah en Janna ooit samen schreven. Het is te zeggen: Merah startte de song in de badkamer (bij een glaasje porto) om Janna – die al sliep – niet te storen. De volgende ochtend maakte Janna de song af terwijl Merah onder de douche stond. Vandaag werd Snow gebracht met Janna op akoestische gitaar, terwijl Merah plots een mondharmonica bovenhaalde. Opnieuw zo’n kleine verrassing dus, waar het in deze show van bulkte.

Een verrassing kregen ook alle muzikanten aan het eind van de show, toen Janna en Merah Schotse distels uitdeelden in plaats van Amsterdamse tulpen om hen te bedanken. Wel toepasselijk natuurlijk, want niet alleen woonde Janna een tijd in Schotland, het land is ook een bron van inspiratie. Wij deden het zonder bloemen, maar wel geprikkeld door al het moois waarvan we de voorbije twee uur getuige waren.  

Morgen, dinsdag 29 oktober spelen The Lasses een Studio Trad Sessie in  het Oost-Vlaamse Erpe.