The Kooks - Feesten in stijl
Vorst Nationaal, 4 februari 2023
Net als vele artiesten zagen ook The Kooks in de voorbije twee jaar de tourplannen in rook opgaan door dat ene virus dat zich wereldwijd verspreidde. Maar nu was het dan eindelijk zover. The Kooks landden met de 'Inside In/Inside Out'-tournee in Vorst Nationaal.
Maar voor de Britse mannen het podium innamen, gaven ze eerst het woord aan de uit Liverpool afkomstige special guest Stone. En wat voor een woord. De rockband zorgde er alvast voor dat Vorst Nationaal niet alleen werd wakker geschud, maar ook letterlijk stond te trillen op de betonnen pilaren en zich snel begon te vullen. Vooral bij het jongere publiek bleek Stone geen onbekende. De band kon dan ook rekenen op de nodige ondersteuning, hetgeen ze gretig met beide handen in ontvangst namen. De gitaren gierden en het leek alsof het drumstel een eigen leven leidde. Na deze set was de pauze van zo’n half uur meer dan welkom. De trommelvliezen dienden dringend te bekomen van dit jonge muzikale geweld vooraleer de gitaren en drums van de hoofdact die nog eens grondig op de proef zouden stellen.
Stipt om negen uur was het dan zover. Het langverwachte moment voor de fans, maar ook voor The Kooks zelf. Het debuutalbum 'Inside In/Inside Out' werd in 2021 vijftien jaar en dit wilden ze in de verf zetten. De Belgische stop was aanvankelijk gepland op 4 februari 2022, maar die diende al snel een jaar te worden uitgesteld. Je moet geen wiskundewonder zijn om te weten dat dat debuutalbum ondertussen al aan de zeventiende verjaardag toe is. Maar dat zou de pret zeker niet drukken. De plaat werd zo goed als integraal gebracht.
Beginnen deed frontman Luke Pritchard met Seaside. Moederziel alleen wandelde hij het podium vol zelfvertrouwen op. Hoewel het een eerder traag en intiem nummer is, slaagde hij er moeiteloos in om het publiek vanaf de eerste noot uit zijn hand te doen eten. De toon was gezet en toen de andere bandleden hem vervoegden, vloog het dak net niet van Vorst Nationaal af. Het minder gekende See The World werd gevolgd door Sofa Song. De fans van het eerste uur zagen al snel een lijn in de setlist. De eerste zes songs waren immers ook de eerste zes liedjes op de plaat. En daartussen zitten ook de megahits Ooh-la en You Don’t Love Me. Het publiek, zowel jong als iets ouder, zong luidkeels woord voor woord mee en de sfeer was dan ook opperbest. De snaren van de gitaren begonnen lichtjes te roken, de vellen en cimbalen van het drumstel stonden geen seconde stil en de ingewanden van de toeschouwers dansten mee op de beat. Als er die avond geen kleine aardbeving werd vastgesteld ter hoogte van Vorst Nationaal, dan stellen wij de werking van de schaal van Richter toch enigszins in vraag.
Het feest hield niet op. Met Connection was er een kleine brug naar het meest recente album, maar al snel keerden ze terug naar de allergrootste hits uit het repertoire. Er werd dan ook iets gevierd en dan wil je iedereen laten mee genieten. Cold Heart, She Moves In Her Own Way en Always Where I Need To Be werden luidkeels meegebruld. En net als je dacht dat het echt niet meer luider kon, was er Junk Of The Heart (Happy). Het dak van de muziektempel gaf de strijd finaal op.
En het publiek wou en kreeg meer. Als bisnummers kwamen de heren aanzetten met Matchbox en No Pressure. Maar het beste hadden de Britten voor de finale bewaard: Naïve mocht de feestavond afsluiten. Dit was zonder meer een bijzonder geslaagde Belgische stop in de tournee. Het concert was dan misschien niet uitverkocht, maar dat kon de pret zeker niet drukken. De aanwezigen hadden zich hees gebruld. De afwezigen hadden een kanjer van een optreden gemist.