The Kooks - Inside In/Inside Out

Virgin Records

Jong, aantrekkelijk, nieuw en flitsend: neen, niet het nieuwste Calvin Klein-ondergoedmodel, wél The Kooks, een Britse revelatieband die afgelopen lente en zomer faam verwierf in de nasleep van bands als Arctic Monkeys en Franz Ferdinand. De jongelui uit Brighton werken tussen het toeren door aan nieuw materiaal en hun laatste single She Moves In Her Own Way staat "as we speak" op twee in StuBru’s De Afrekening. Nu de hype een beetje geluwd is gleed ‘Inside In/Inside Out’ makkelijk de cd-speler in en krijgen wij de kans om zonder de The Kooks-mania dreinend in het achterhoofd een oordeel te vellen.

Inside In/Inside Out



Een ingetogen begin leidt de cd in. Met Seaside hebben The Kooks een misleidende intro gevonden die bizar genoeg echter wel mooi aansluit bij de rest van het geheel. Dit nummer is zeer ingetogen wat voor een groot deel te danken is aan de ingetogen en kwetsbare stem van Luke die gecombineerd wordt met een zachte klassieke gitaar. Je zou voor minder verliefd worden aan de Seaside.

Vlug wordt de rust verbroken door harder klinkende gitaren en drums. Toch blijft alles betrekkelijk rustig en poppy klinken. Let wel op, poppy maar niet té poppy: u krijg niet dezelfde braakneigingen als wanneer u de nieuwste Britney of andere popcoryfee-single naar uw hoofd gekegeld krijgt. The Kooks blijven fris en verrassend uit de hoek komen en dat zou inderdaad wel eens voor een deel aan hun Clearasil-leeftijd kunnen liggen.

Het hoogtepunt van de cd is niet de hit Naive (al kan die ook wel tellen) maar wel Eddie’s gun. Een nummer over impotente momenten bij jonge kerels, het is eens iets anders dan zingen over je laatste gebroken hart. De award voor leukste intro en rijm op deze cd gaat naar de huidige single She Moves In Her Own Way. Van begin tot einde is dit een nummer dat doet mijmeren over de tijd waarin Amélie Poulain nog een gevoel van menslievendheid en opgewektheid in je deed opborrelen.

De hit Naive gaat dan weer lopen met de award voor meest onverstaanbare refrein. Om u uit de nood te helpen en opdat u eindelijk correct kunt meebrullen: ‘I know she knows that I’m not fond of asking/True or false it may be she’s still out to get me’. Geen dank. Andere nummers die om een eervolle vermelding smeken zijn Ooh la, You don't love me en Jackie Big Tits.

Er staan veertien nummers op de cd. Genoeg mogelijkheden dus om steken te laten vallen. Dit overkomt The Kooks echter maar één keer en wel bij Matchbox. Een nummer dat als het ooit op de hitlijsten losgelaten wordt zeker potten gaat breken maar in vergelijking met de andere nummers staat dit nummer het meest wankel op zijn poten.De cd eindigt met Got No Love, een nummer dat qua intimiteit zeker niet moet onderdoen voor Seaside. Dit maakt van de cd een mooi afgesloten geheel.

Of we over een jaar nog van The Kooks zullen horen blijft een vraagteken. Of ze het verdienen? Het antwoord op die vraag kan niet meer en niet minder dan een volmondig ‘JA!’ zijn.

8 november 2008
Wendy De Cauwer