STUFF. - Stuff of legends
De Roma, Borgerhout, 12 april 2015
STUFF. voor het eerst bezighoren is een openbaring. We stellen ons graag voor dat de sensatie vergelijkbaar is met voor het eerst een gloeilamp te zien branden, nadat je je hele leven hebt gesukkeld om een vuurtje aan te krijgen. Je wordt meteen gewaar wat ze doen, je wordt onweerstaanbaar meegezogen in de grooves – maar hoé ze dat doen, daar heb je het raden naar.
De band rond drummer Lander Gyselinck – al enkele jaren geroemd als de toekomst van de Belgische jazz – is legendarisch in en rond Gent, dankzij eindeloze jamsessies in de White Cat. Gewapend met die ijzersterke live-reputatie toog het vijftal naar de Roma in Borgerhout, om er hun eerste, titelloze en bovenal langverwachte debuutlangspeler voor te stellen.
Vanaf de eerste maten werd het ons duidelijk dat we in een soort space circus terecht waren gekomen, waar de acrobatische grillen van de muzikanten enkel in bedwang werden gehouden door de ijzeren hand van de directeur achter zijn drums. Helemaal thuisbrengen konden – en kunnen – we het niet, maar we kregen flarden hiphop, funk, electronica en jazz op ons afgevuurd met een intensiteit die je maar zelden te zien krijgt op Belgische podia. Vergelijkingen met J. Dilla, Flying Lotus, Aphex Twin en Hudson Mohawke kreeg de band wel vaker over zich heen, maar ze zijn dan ook niet uit de lucht gegrepen.
Naast Gyselinck speelden de bassist, saxofonist, turntablist en de toetsenist de pannen van het dak. In hoeverre het ging om strak afgelijnde composities dan wel om improvisatie, we zouden het met de beste wil van de wereld niet kunnen zeggen. Maar wat we hoorden was magistraal – bevreemdend maar zonder af te schrikken, alle kanten heen stuitend maar toch gecontroleerd.
Het enige dat soms wat roet in het eten kwam gooien waren de wat plastiekerige geluidjes die soms werden uitgestoten door saxofonist Andrew Claes’ EWI – een elektronische houtblazer. Het instrument mist warmte, en we kunnen ons voorstellen dat het ervoor zal zorgen dat ‘STUFF.’ over tien jaar misschien al gedateerd zal klinken. Persoonlijk zagen we Claes liever zijn saxofoon brutaliseren.
Nu ja, over naar de orde van de dag: alle aanwezigen in de Roma werden van hun sokken geblazen door STUFF., en wie zich de moeite troostte om achteraf naar Het Bos af te zakken werd daar in de holst van de nacht getrakteerd op een tweede set die nog eens zo vurig was. Stuff of legends.