Sortie Blues - Tijdloze klasse

Sortie Blues, Herent, 6 september 2025

Hoe gemoedelijk een festival kan zijn, bewees Sortie Blues. En toch slaagden ze erin om zowaar Richard Thompson op de affiche te krijgen.

Maar intrinsiek veranderde dat niet veel. Het was een plaats van samenkomst van buurtbewoners en muziekliefhebbers, die allemaal genoten van de laatste stuiptrekkingen van de zomer. Er werd gekeuveld, gedronken, gegeten, maar dus ook geluisterd, meestal zelfs zonder het schabouwelijke geklets doorheen de muziek. Of toch waar wij ons bevonden.

Het hele festival was voor ons te veel van het goede, hoewel Kit & Caboodle hun stinkende best deden om ons te bewijzen dat we ons daarin vergisten. Met een set vol Hilbilly-blues, doorvlochten met de nodige country & western enthousiasmeerde dit kwartet de mini-arena waarin de Ideal Acoustics-stage zich bevond. Een cover van Blaze Foley, Cannonball Blues (“hoewel dit helemaal geen blues is”), … de West-Vlamingen werkten er zich met veel animo, energie en rammelende ketelmuziek doorheen, hetgeen het publiek maar al te zeer wist te waarderen. Dat ook humor dit gezelschap niet vreemd was, bleek uit de bindteksten, maar ook uit de songs waarin bijvoorbeeld een ode aan overspel werd gebracht. Passender dan dit kan je het op een nazomerfestival haast niet vinden.

En dan was daar nog Richard Thompson, die ondanks de verkoudheid (“Of misschien is het de emotie en de passie, die ik in mijn songs leg”), die hem af en toe parten speelde, een prima set neerplantte. Of het ook te maken had met de omgeving en de sfeer is zeker niet ondenkbaar. De man bleek bijzonder goed geluimd, speelde, voor zover hij het hoorde, voortdurend in op wat er vanuit het publiek geroepen werd en bedacht ons tussendoor met de hem gebruikelijke, flegmatieke humor. Maar eens de gitaar werd aangeslagen, was het ernst alom.

Met een uitstekende nieuwe plaat ('Ship To Shore') in de rugzak nam hij ons mee door het eigen en ons verleden, waarbij hij bij Old Pack Mule (2024) zelfs terugviel op Italiaanse dansmuziek uit de zestiende eeuw. Niet dat dat zo vreemd was. Eerder durfde hij het al aan om duizend jaar muziek op te vissen en te vertolken. Dan is de zestiende eeuw nog relatief recent. Maar verder bleef het bij songs uit de (negentien)zeventiger jaren en de daarop volgende decennia.

Voor het openingstrio, Gethsemane (2003), If I Could Live My Life Again (2020) en Genesis Hall (2017) bleef hij nog in deze eeuw, maar daarna keerde hij graag terug naar de eighties met Turning Of The Tide (1988) of de nineties met The Ghost Of You Walk (1996). Om maar te zeggen: de discografie van deze man kent echt geen (tijds)grenzen en in elk tijdperk was er wel één song (meestal heel wat meer), die er bovenuit sprong. Trouwens, met de hem zo typerende, unieke stijl van gitaarspelen liet hij ook nooit na om een solo ter plekke aan te passen, hoewel wij graag toegeven dat, gezien het aantal optredens dat Thompson al op de rekening heeft staan, daar wel eens dingen in zullen zitten die al dan niet gewild terugkeren.

Maar laat dat detailkritiek zijn, want of het nu een klassieker als Vincent Black Lightning 1952 (1991) was dan wel een recente song als Singapore Sadie (2024) (waarvoor hij trouwens intussen vrouwlief Zara Phillips, die voor een mooie meerwaarde zorgde, erbij had gehaald), telkens weer was het genieten. Ook het publiek mocht meedoen en deze keer eens niet met Crawl Back, maar met zeemanslied Johnny's Far Away, (2007) dat toch met enig enthousiasme werd meegezongen. In ruil kregen we van Thompson de gebruikelijke inleving bij een song als She Twists The Knife Again (1985), een machtige slow als Withered And Died (1974) of een geweldige klassieker als Wall Of Death (1996).

Nogal logisch dat Shoot Out The Lights dan werd gekozen om het licht uit te doen van een geweldig concert. Wie maalt er dan tenslotte nog om dat er af en toe een kraakje in die stem zat. Het maakte hem menselijk.

Sortie Blues 2025 was meer dan geslaagd. De muziek was geweldig, het weer maakte het helemaal af. Volgend jaar komen we terug, Richard Thompson of niet.