Sinead O'Connor - Niks om kwaad over te zijn
OLT Rivierenhof, Deurne, 17 augustus 2011
Normaal interesseert de outfit van een artiest ons bitter weinig, maar we knipperden toch even met de ogen toen Sinéad O'Connor in wit broekpakje en met halflange zwarte haren, een bril en - in première - lipstick op het podium kwam. Goedlachs en nonchalant was ze ook, en hier en daar ging een flard tekst de mist in. De kwaadheid van het jonge meisje maakte plaats voor wat meer berusting en plezier. Toch werd het best een mooi optreden.
Dez Mona mocht openen in duobezetting. Zanger Gregory Frateur leek tijdens zijn ietwat knullige publieksinteracties wat op Philippe Geubels, maar eens de schoenen en sokken uit waren was de présence op peil.
Het duo putte uit een binnenkort te verschijnen orkestrale plaat; misschien was het daarom dat de songs vrij eentonig bleven met enkel een contrabas als begeleiding. Ook van datgene wat we verstonden van de teksten bleef er niet veel hangen. Soms was het intrigerend, maar meestal leek het meer vorm dan inhoud.
Tegen het donker kwamen Sinéad O'Connor en haar band zonder veel gedoe het podium op. Na een ingetogen Something Beautiful hoestte ze zich door The Healing Room - een keelkriebel die nog hier en daar voor last zou zorgen.
De tweekoppige achtergrondband zorgde voor een subtiele begeleiding, die nooit virtuoos maar steeds functioneel was. De stem zat helemaal frontaal, en voor songs als The Emperor's New Clothes moet dat zo. Heel wat van O'Connors teksten zijn immers nog steeds het beluisteren waard.
Er staat een nieuwe plaat op stapel en we kregen onder meer Reason With Me te horen, een song over junks die toont dat O'Connor nog steeds wat in haar pen zitten heeft.
Ook What Is a Real VIP heeft een clevere tekst, maar een hele tekst op één akkoord is toch wat te veel van het goede. Woede en jeugdige verontwaardiging waren helaas niet te bespeuren, eerder beschouwing en berusting. In A Perfect Indian mocht bijvoorbeeld gerust wat meer pit zitten.
Tijdens I Am Stretched On Your Grave - voor Amy Winehouse - verloor O'Connor even haar tekst. En dat was niet de eerste keer. "Om te zingen moet je iets voelen, maar als je te veel voelt vergeet je soms de tekst.", was de uitleg.
Andere schoonheidsfoutjes, vergissinkjes en hoestjes werden met een kwinkslag en een glimlach opgelost. De lollige versies van haar teksten die ze met haar producer verzon ("Thank you for Queering Me", "Last Day of Our Accountants" en consorten) konden op een gulle lach van het publiek rekenen.
Helaas brak O'Connor met haar nonchalante spielereien en lolletjes soms de sfeer van magnifieke songs, maar we kunnen haar moeilijk kwalijk nemen dat ze zich amuseerde. "I'm going to be in so much trouble.", giechelde ze meisjesachtig. Maar na die beklijvende versies van Black Boys On Mopeds, Nothing Compares 2U en This Is A Rebel Song willen wij heel veel vergeven.