Simon Joyner - Magische wereld

Palazzo Pop, 27 november 2022

Nee, nee en nog eens nee, we gaan het hier niet over voetbal hebben, maar wel over ene Simon Joyner, die in een charmant huis in Laken zijn meest recente album 'Songs From A Stolen Guitar' kwam voorstellen.

Vier hoog in de wolken, ja daar wonen zij. Dat gezinnetje uit Laken, dat Simon Joyner op bezoek kreeg. Die Simon Joyner draait al zo'n dertig jaar mee, maar heeft hier nog nooit echt potten gebroken. Ook wij moeten toegeven dat we diens pittoreske levensbeschouwingen pas leerden kennen met 'Pocket Moon', die hem prompt in onze lijst van favoriete singer-songwriters deed postvatten.

Joyner moet het zeker niet hebben van de vocale capaciteiten. Maar er zijn er nog wel een aantal, van wie stem niet echt de grote kracht is, maar die het verschil maken met de power die in de liedjes zit. Meer nog, hij weet net dat “mankement” om te zetten in een kracht, laat de stem af en toe breken (zoals dat in de country wel eens gebeurt), buit die onvolmaaktheid ten volle uit. En de songs van deze Amerikaanse bard worden dan ook nog eens getekend door een levensechtheid, die ook uit die weemoedige ogen valt af te lezen. Deze man heeft al één en ander meegemaakt.

Hier begeleidde hij zichzelf enkel op akoestische gitaar, terwijl hij op plaat wel eens zorgt voor meer ruggesteun. In dit geval was dat extra charmant, want je hoorde zo het gestommel van de kinderen een verdieping hoger, alsof ze de liedjes percussief kracht wilden bijzetten (zij het uit de toon).

Niet dat dat nodig was, want al bij de opener, het a capella Annie's Blues werd je opgeslokt door de sfeer, die er in de enkel met lampekappen verlichte ruimte hing. Het leek bijna verboden om te luid te ademen. Het zou een constante worden door de set, die verder werd opgeluisterd met die gitaar, die heel af en toe ook als percussie-instrument werd gebruikt. Ook de mondharmonica werd al eens bovengehaald. The Actor was daar een uitstekend voorbeeld van.

Zelden werd het tempo opgedreven. Enige uitzondering op die ongeschreven regel was You Got Under My Skin met prachtige teksten als: “So just choose your words, boy, then bend them like a spoon”. Het is een rode draad door zijn werk, die lyrics.

Ruim een uur werden wij zo ondergedompeld in de magische wereld van Simon Joyner om daarna weer ruw in die andere realiteit gegooid te worden, waar mensen op straat ruzie maken over akkefietjes.