Shame - Beter wordt het dit jaar niet meer

Ancienne Belgique, 13 december 2018

Shame - Beter wordt het dit jaar niet meer

Terwijl Theresa May een kilometer verderop in de Europese wijk de Brexit-meubelen probeerde te redden, schopte het Londonse Shame de Ancienne Belgique overhoop. De Anarchy In The UK had gisteren vele gezichten in Brussel.

Anderhalf jaar geleden stond Shame vroeg op de avond op Les Nuits Botanique. Het was een ware openbaring. “Briljant in al zijn eenvoud”, schreven we toen. Daaraan is eigenlijk nog niets veranderd. Nadat het vijftal eerder dit jaar de Rotonde plat speelde, stond ook de AB gisteren na amper één seconde in de fik. Halfweg opener Dust On Trial vloog frontman Charlie Steen een eerste keer in het publiek. Blijkbaar ’s mans favoriete vakantiebestemming, want we zagen en voelden hem in de loop van de avond nog een aantal keer over de hoofden surfen.

Met amper één plaat onder de arm werd het een korte maar krachtige show. In een dikke drie kwartier raasde Shame door de setlist. Dat was geen seconde te kort, want zowel voor publiek als band leek het een uitputtingsslag. Het was naar eigen zeggen de honderdtweeënzestigste show in 2018 en we schatten dat knettergekke bassist Josh Finerty in de AB desalniettemin nog een slordige honderdtweeënzestig kilometer rondhoste op het podium. De band keerde terug voor een obligaat bisnummer (Donk), maar dat hoefde eigenlijk niet eens meer. Tenzij als genadeslag misschien?

Het hele debuut werd erdoor gejaagd, woord voor woord meegescandeerd door de zaal, maar Charlie Steen klonk fier toen hij aankondigde dat ze ook drie gloednieuwe songs in petto hadden. De eerste twee daarvan, Human For A Minute en Cowboy Supreme, deden ons vrezen dat de band aan vinnigheid aan het inboeten is. Het contrast met oudste song One Rizla, die tussen de twee verse songs in zat, was groot. Later in de set kon Exhaler dan wel weer bekoren. Of lag dat aan de roes waarin we intussen terechtgekomen waren? Feit is en blijft dat Shame - misschien samen met Idles? - de meest opwindende band van over het Kanaal is. Steen gaf nog mee dat ze een tijdje zullen verdwijnen om een tweede album in te blikken. We zijn benieuwd…

In ons enthousiasme over Shame vergaten we even dat de Zuid-Londense buddies Sorry de AB Box eerder op de avond met verve hadden opgewarmd. De eerste noten van die set leken op Mogwais Hunted By A Freak maar al gauw hoorden we vooral echo’s van Is She Weird (Pixies, tiens), netjes dissonant en stuiterend. Sorry smokkelde met songs als 2 Down 2 Dance en Lies indiepop uit vervlogen tijden even de eenentwintigste eeuw binnen. We laafden ons aan het goedje en vergaten even dat we nog maar naar het voorprogramma stonden te kijken.

14 december 2018
Christophe Demunter