seamen, Harvard Casino - Herfst op een lentedag
De Casino, Sint-Niklaas, 21 maart 2025
Support your local scene. Onder dat motto trokken we op de eerste dag van de lente naar De Casino, waar twee bands speelden waarvan we onlangs de debuutplaat resenseerden.
Debuteren op latere leeftijd. Het lijkt een kleine trend. SJ Hoffman deed het nog niet zo lang geleden, Allen Temple en Malvin Moskalez ook. Het voorprogramma Harvard Casino bestaat ongeveer uit allemaal vijftigers en bracht ook pas dit jaar met ‘Insided’ een eerste album uit. Daarover kan je hier alles lezen. De muziek van Harvard Casino is eerder herfstig, maar bleek ook op de eerste dag van de lente te werken. Dat kwam omdat de band met dezelfde zorg voor perfectie, die ze aan de dag legde voor het album, de show van vanavond voorbereidde. Kosten nog moeite werden gespaard. De band werd aangevuld met een blazerssectie en ook de piepjonge Lola Uytendehaage, die ook op de plaat meezingt, was van de partij. Zij liet enig licht schijnen over de sombere sound van de band en zorgde voor evenwicht voor de rauwe rasp van zanger Tom Ysewijn vanaf Greyhound Itinerary en Better Spent. Naar echte uitschieters was het zoeken, maar de heren mogen trots zijn op wat ze brachten.
Hoofdact seamen was voor de gelegenheid uitgebreid tot een vijftal en klonk een pak energieker live dan op vinyl. Ook deze band bracht dit jaar een eersteling uit. Op de dag van het concert zelfs, al vond die plaat reeds oorsprong in de pandemie. Ze klinkt ook niet echt opgewekt, maar het was die plaat - en dan vooral de vooruitgestuurde singles - die ons naar De Casino lokte. We werden niet teleurgesteld, al vreesden we vooraf een beetje dat ‘Cipres’, dat maar ongeveer een half uur duurt, te weinig zou bieden om seamen als hoofdact uit te spelen.
Die vrees bleek dus onterecht. Toon Rombouts en Raf Vaerewyck draaien natuurlijk al langer mee in andere projecten en bleken nog wel wat in de mouw te hebben zitten. Pressure bijvoorbeeld, een song die het funky en psychedelische gelaat van de band nog duidelijker onthulde. Dat kenden we wel al van Lisa, dat hier werd gebracht met een driekoppige blazerssectie met bariton sax, trombone en trompet en dat ook een heerlijke pianosolo herbergde. Nog een extra laagje werd gelegd met Different Shades Of Green dat ontaardde in een heerlijke climax, waarbij beide heren de gitaren over de knie legden (figuurlijk dan). En als je dan ook nog eens kiest voor een heerlijke cover (How To Fight Loneliness van Wilco), heb je meteen heel wat minuten mooi ingevuld.
Opvallend was het grote aantal jongeren in de zaal, die zowaar de teksten meezongen. Waarschijnlijk zonen en dochters van de bandleden, aangevuld met lieven en vrijers, vrienden en vriendinnen. Of allemaal fans van zoon Cis Vaerewyck, die aan het eind ook mocht komen meespelen op accordeon bij het wondermooie Victor, vanaf nu onze nieuwe favoriete track van de plaat. Al blijft Betty natuurlijk ook een heel mooi nummer. En ook nieuwste single Greta, ook met blazers, werd ons weer iets liever. Met Victor werd de reguliere set afgesloten, maar omdat de band er liever uitging met een knal, brachten ze ook nog het nieuwe nummer Sad Girl, dat ondanks de titel de gitaren en ook het publiek lekker uit de bol deden gaan.
Seamen ook live meemaken? Dat kan: op 29 maart in Djingel Djangel en op 16 april in café Ringo te Gent. Volg de band op Instagram voor meer.