School Is Cool - Onvergetelijke datum

Vooruit, Gent, 12 november 2011

Als onze kleinkinderen later vragen: "Waar waren jullie op 11/11/2011?", zullen wij met glanzende oogjes zeggen: in de Vooruit. Daar waren wij getuige van een onvergetelijk optreden van een bandje dat amper twee jaar bestond: School Is Cool. "Wat was er dan zo speciaal aan, opa?", zullen ze vragen en dan zullen we samen surfen naar de archieven van daMusic waar ze onderstaande recensie kunnen lezen.

Als onbedoeld feministisch statement beklommen eerst vier in het rood gestoken meisjes het podium: het was duidelijk Vrouwendag vandaag. De vier namen elk hun strijkstok in de bevallige hand en zetten een gevoelig instrumentaaltje in dat verdacht veel leek op het eerste Interlude van 'Entropology', dat op de plaat op accordeon wordt gespeeld.

Dit instrumentaaltje ontplofte in de magistrale strijkers van The World Is Gonna End Tonight en die ontnamen alle tateraars in het publiek de moed om verder te tetteren. Wat een song! Het kippenvel komt spontaan terug op onze armen nu we erover schrijven. Als tweede nummer werd net als op de cd gekozen voor Car, Backseat, Parking Lot. Toetseniste Nele Paelinck gooide op aandoenlijke wijze haar sierlijke arm in de hoogte telkens het drie-noten-tellende harmoniumriedeltje passeerde.

Na al die energie kwam Oh Delusions en eens te meer kriebelde het kippenvel over ruggengraat en armen. Dit nummer startte heel gevoelig, maar bloeide gaandeweg open en, wanneer zowel drummer Matthias Dillen als percussionist Andrew Van Ostade hun tromvellen beroerden, was er aan de positieve energie geen ontkomen meer.

Al was er daarna Trouble In The Engine Room, de power bleef op peil. Op de positieve pit van deze band kon je de halve stad verwarmen. Zelfs wanneer de band gas terugnam, zoals op Algorithms, spreidden de fantastische stem van Johannes Genard, het tedere glockenspiel en de honingzoete strijkers zoveel warmte uit dat alle ongemakken des levens van ons afgleden.

Producer Reinhard Vanbergen (Das Pop) vond Junkyard Kids te slecht voor op de cd, maar dat zegt vooral veel over de rest van het materiaal. Het titelnummer van 'Entropology' kreeg live een dreigende synthintro mee. "A sudden feeling takes me" zong Genard en dat gevoel overviel ons meermaals op deze onvergetelijke avond. Ook nu weer eiste het strijkkwartet een hoofdrol op en als zowel Nele, Andrew, Johannes als Matthias drumden, daverde de Vooruit op zijn grondvesten. "There is fresh blood on the tracks" klonk het ook, maar er zat ook bloed op de kit van Matthias. Een souvenirtje van een gig in Parijs waar hij op zijn vinger sloeg.

On The Beach Of Hanalei werd gevolgd door In Want Of Something. Zelfs de meest cynische mens in de Vooruit ging nu overstag. The Road To Rome, een vrolijk lied over de dood, moest de gemoederen terug bedaren. De hitte op het podium ontstemde Genards gitaar en dat was het sein voor drummer Van Ostade om even de show te stelen. Het publiek was vanzelfsprekend gek op deze kerel. Zo gek dat Genard het nodig vond het op te nemen voor het andere deel van de slagkracht van de band.

What's A Woman van Vaya Con Dios kreeg een heerlijke bewerking en toen we dan toch in de eighties beland waren, was het tijd voor Warpaint met zijn newwavesynths. Daarna mochten we headbangen op The Underside en losgaan op New Kids In Town. Zo passeerde bijna het volledige album en vroegen we ons af wat er nog zou volgen in de bisronde.

Daarbij dook de groep plots op in het midden van de zaal om daar Car, Backseat, Parking Lot (Reprise) akoestisch te brengen. Daarna ging het terug richting podium waar drummer Matthias zijn drumstokjes tot splinters mepte tijdens Dawn, And A Newly Hatched Damselfly. Levitate Me van the Pixies vatte alles samen. Tijdens het voorbije uur zweefden wij op het enthousiasme van School Is Cool.