Rolling Blackouts Coastal Fever, Stella Donnelly - Het Australische filiaal van Feel Good Inc.

Botanique, 21 juni 2022

Rolling Blackouts Coastal Fever, Stella Donnelly - Het Australische filiaal van Feel Good Inc.

Aan de vooravond van de zomer doet het wel eens deugd om een avondje ongecompliceerd van muziek te genieten. Het Australische onderonsje in de Botanique met Stella Donnelly en Rolling Blackouts Coastal Fever was het geknipte recept daarvoor. Kortom, het Australische filiaal van Feel Good Inc.

Een hiërarchie tussen voor- en hoofdprogramma was er niet echt. De drummer van Rolling Blackouts Coastal Fever zat in de begeleidingsband van Stella Donnelly en Stella kwam halverwege het optreden een paar nummers meezingen bij Rolling Blackouts (voor de vrienden). De gitarist van Stella was dan weer roadie tijdens hun show. Die gezellige bedoening werkte aanstekelijk, want zowel Stella als Rolling Blackouts veroverden tijdens de sets alle harten in de Orangerie.

Wat dat betreft, is Stella Donnelly een natuurtalent. Ze is grappig, verleidelijk, dankbaar en soms een beetje verbaal ondeugend. Toen ze aan de set begon, waren er amper vijftig toeschouwers in de zaal, maar ze zei blij te zijn dat we zo vroeg waren gekomen. Ze begon in haar eentje aan de set met U Owe Me, een song over haar vroegere baas in een pub waar ze werkte. Het waren de korte anekdotes tussen de songs die je het gevoel gaven dat je gewoon aan de voordeur met de buurvrouw stond te kletsen. Voor Mosquito mocht toetsenist-gitarist/roadie George erbij komen. “Dit is een liefdesliedje, het enige dat ik ooit schreef”. Voor Seasons Greetings haalde ze de rest van de band op het podium (“Ja, ze blijven maar komen”) en romantiseerde ze de mondharmonica met nekhouder tot haar “sexy braces”. Alweer smolten in de zaal een paar fans voor haar charmes.

How Was Your Day? was dan weer haar officiele opwarmmoment voor Rolling Blackouts. “Het is mijn job om jullie voor hen op te warmen, en ik neem dat heel serieus op”, waarna het aan ons was om gedirigeerd mee te zingen. Een beetje stretchen mocht ook, want tijdens Die voerde ze een heuse choreografie op met één van de muzikanten. Gelukkig moest het publiek niet meedoen… Zalige artieste, die je op 18 november opnieuw kan zien in de Botanique.

“Na drie jaar zijn we hier eindelijk”, zei frontman Fran Keaney. “Maar het is onze schuld niet”, voegde hij er nederig aan toe. Het anderhalve uurtje Rolling Blackouts Coastal Fever was een goede remedie om de voorbije twee jaar door te spoelen. Catchy popsongs, drie gitaristen die elkaar afwisselen op zang, eigenlijk heeft deze band alles om door te stoten naar de grotere concertzalen. Behalve misschien een paar songs van wereldklasse? Soms hadden we de indruk dat de songs te behapbaar zijn om echt te blijven hangen. Maar we hopen van harte voor hen dat de muziekgeschiedenis ons ongelijk zal geven.

Het vijftal begon eraan met een handvol oudere songs die de set gaandeweg deden openbloeien. Dat Fran Keaney, Tom Russo en Joe White om beurt de zang voor hun rekening namen (of gewoon samen zongen), hield iedereen bij de les. Intussen kuierde bassist Joe Russo achterin heen en weer over het podium. We vermoeden dat zijn stappenteller boven de anderhalve kilometer afklokte.

Ook Keaney leek positief verrast met de opkomst in de Orangerie (net niet uitverkocht): “Dinsdag is nochtans de minst rock-’n-rollavond van de week.” Daarna was het eindelijk tijd voor een greep uit het vorige maand verschenen derde album ‘Endless Rooms’. Omdat Stella Donnelly op dat album de backing vocals verzorgt, mocht ze in Brussel natuurlijk mee op het podium. Zo werden Caught Low en Bounce Off The Bottom misschien wel de hoogtepunten van de avond. En dan verdween die aanstekelijke brede glimlach voorgoed in de coulissen.

Veel tijd om daarover te mijmeren lieten Rolling Blackouts niet toe. Het ging meteen verder met Cars In Space, het begin van een langgerekte finale met ook nog fanfavorietjes Falling Thunder en Cameo. Fountain Of Good Fortune, een song uit een vroege ep van de band, mocht de set afronden. Maar natuurlijk werd de band teruggeroepen voor een bisnummertje. Ook daarvoor keerden Rolling Blackouts met French Press terug naar 2017. Met een enkele bis zat het erop, maar het was goed geweest en buiten wachtte ons nog een warme avond om na te genieten.

Foto: Yvo Zels

24 juni 2022
Christophe Demunter