Rock Werchter 2023 - Dag 1 - Kort maar hevig

Werchter Weide, 29 juni 2023 - 2 juli 2023

Donderdag. Iedereen checkte, net zoals wij, iedere dag het weer naar aanloop van die eerste dag en dat zag er niet meteen geweldig uit. Maar dat was bijzaak. Even bij de les blijven: Rock Werchter ging van start.

Om 12u30 werd het festival in de gloednieuwe Casa Bacardi al op gang getrokken, maar de MainStage startte iets later met een Belgische band: Compact Disk Dummies. Hadden we niet een half uur moeten aanschuiven aan de ingang, dan hadden we nieuwe single There’s No Sex Without You van dichtbij kunnen aanschouwen. Al was opvolger Satellites eentje die iets harder opviel, zeker gezien de faceswap van de snoet van Tom Barman met de onmiskenbare krullenkop van Lennert Coorevits op het videoscherm om goed te maken dat eerstgenoemde niet aanwezig kon zijn. Iedereen zette het op een dansen met het lijstje aan hits, dat nog volgde en uiteraard aangespoord door frontman Lennerts aanstekelijke energie, die de wei op gang moest trekken. Afsluiten deden ze met The Reeling (waarvan we tijdens het weekend nog vele versies zouden. Dan denken we aan Silver Sisters in The Towers) dat ondansk het tienjarig bestaan absoluut nog geen flair verloren had. Rock Werchter werd voor geopend verklaard. (lvg)

De vernieuwe Barn werd anderhalf uur na opening al omgetoverd tot een kerk van één of andere occulte sekte met de Brits-Italiaanse Anna Calvi als hoogpriesteres. Met een vuurrode backdrop en twee begeleidende muzikanten had ze meer dan genoeg om een uur lang te overtuigen dat de apocalyps met een schreeuwende gitaar en een tussen hemel en hel laverende stem zou worden ingezet. Of Calvi nu een geweldige gitariste dan wel een fenomenale zangeres is, weten we niet. Maar tijdens nummers als Desire en Don't Beat The Girl Out Of My Boy bewees ze eigenlijk dat ze in aanmerking komt voor beide etiketten. Staande ovatie. (nvh)

De zon leek er even door te komen op Werchter. Of het komt door één of ander naderend drukgebied lijkt onwaarschijnlijk. Naburige meteorologen wijten het verschijnsel vooral aan het optreden van Froukje. De Nederlandse popzangeres kwam letterlijk haar kot uit gekropen en bracht een hoop dansbare hits mee, waar zelfs de oudste grijsaards in onze omgeving niet op stil konden blijven staan. Met een begeleidingsband om u tegen te zeggen en een resem hits als Heb Ik Dat Gezegd, Als Ik God Was en Ik Wil Dansen veroverde ze het publiek aan de Main Stage en bewees ze dat froknroll meer is dan zomaar een Instagramnaam. (nvh)

Toegegeven, enkele jaren geleden haalde ondergetekende flink uit naar The 1975 in ons eindejaarslijstje. Is het een zaak van 'wijsheid komt met de jaren' of slaat seniliteit vroeger in dan verwacht, we hebben er het raden naar. Feit is wel dat Matty Healy en z'n maten met About You een dermate sterk nummer wisten te schrijven, dat onze nieuwsgierigheid geprikkeld werd. Onze man in de backstage liet weten dat we nummer vijf op de setlist in de gaten moesten houden. Wat eraan voorafging was verbazend goede poprock die alle vooroordelen van tafel veegde, met About You als vroegtijdig orgelpunt. Het is dat we wisten dat Warhaus een afspraak met de geschiedenis had, anders waren we blijven plakken. Om het goed te maken geven we 'Being Funny in a Foreign Language' een eerlijke kans, beloofd, Matty! (nvh)

Zonder er veel van te merken stonden we bij Warhaus in een volle Barn. Totaal onbewust van de massa, die zich ophoopte voor de deuren voor Belgische Techno-trots Charlotte De Witte (die daarop volgde). Heel bescheiden liep Maarten Devoldere het podium op, misschien toch lichtjes verrast door de grote opkomst. Met Control werd de set ingezet om dan snel een aantal radiohits te spelen, waaronder Desire en The Good Lie. Time Bomb liet even op zich wachten, maar werd met open armen ontvangen door de menigte. De Barn was de ideale setting voor de balades van Warhaus,  maar kon desondanks onze aandacht niet lang genoeg vasthouden. We verlieten de tent wat eerder (sorry, Maarten) door de oplopende hitte en voor een goed plekje om tweedekanser Sam Fender van dichtbij te kunnen aanschouwen.

Na het jammere voorval van vorig jaar stond Sam Fender in 2023 wel op het hoofdpodium van Werchter te blinken. Stijn Van de Voorde had de eer de jongeman uit het noorden van Engeland aan te kondigen: "Dit zou wel eens het beste optreden van Werchter 2023 kunnen worden". We kunnen uren over smaken en muzikanten discussiëren, maar zelfs een muziekleek zou toch over die woorden nadenken.

Het optreden startte met Will We Talk, meteen een voltreffer om de weide in beweging te zetten. Ondanks die sterke start moesten we nog tot het muzikale hoogtepunt komen. Get You Down maakte halverwege de set de benen van alle aanwezigen los. Sam Fender maakte ook nog even tijd om een verzoekje uit het publiek in te willigen. De cover van Bruce Springsteens Dancing In The Dark werkte als vuurwerk in een hete kachel gooien. Hoewel het haast onmogelijk is om The Boss waardig te coveren, deed Fender toch een meer dan verdienstelijke poging.

Spit Of You en Alright werden vergezeld van een emotionele anekdote. Het is mooi dat artiesten de oorsprong niet vergeten en zich bloot geven voor een publiek. Sam Fender is de roots duidelijk niet vergeten en net dat maakte de passie achter de nummers duizend keer mooier. Het moet gezegd dat het dikke noordelijke accent niet meteen algemeen ingeburgerd is bij het gros van het Werchter-publiek, maar de sfeer zou dit niet bederven.

De finale werd ingezet met Seventeen Going Under, dat misschien wel het best gebrachte nummer was van deze editie van Rock Werchter, en Hypersonic Missiles, dat zich aanbood als een "bloemmekee" van een fantastisch vuurwerk. Sam Fender gaf elke mogelijk headliner iets om over na te denken en om naar toe te werken.

Regen en kou deden ons aan verdere optredens verzaken, zodat we ons al snel, moe en verkleumd, in de tent terugtrokken. 

Axel De Ridder, Lobke Van Gestel, Nick Van Honste