Real Estate - Ogen toe bij zoveel genot

Botanique, 15 juni 2017

De Botanique is een voormalige wintertuin en dat was te merken. De hele dag scheen de zon door de ramen en steeg de temperatuur tot tropische hoogten. Perfect voor de zonnige klanken van Real Estate.

Real Estate resideert tegenwoordig dan wel in Brooklyn, New York, de band, die in 2009 doorbrak met die fantastische, naamloze debuutplaat, grossiert in liedjes die je zo naar de stranden van “sunny California” katapulteren. Dat was zo op de eerste drie platen en dat bleef ook zo op het onlangs verschenen vierde album ‘In Mind’.

En het was uiteraard uit dat album dat het vijftal vooral putte in de Orangerie. Eeuwige student Matt Courtney herinnerde zichzelf meteen aan de achtergebleven gezinnen met opener Serve The Song waarin Courtney zichzelf afvraagt waarom hij ook al weer songs schrijft en platen opneemt, goed wetende dat hij dan weer op tour moet gaan en zijn geliefden achterlaten.

Het antwoord kwam uit het publiek dat de band snel in de armen sloot en de Brooklynites zich al snel thuis liet voelen in onze hoofdstad. Dat gold zeker ook voor gitarist Julian Lynch, die aanvankelijk wat in een donker hoekje stond, maar schitterde door fantastisch gitaarwerk. Ook zanger Courtney, wist zich trouwens op dat instrument te onderscheiden.

Drummer Jackson Pollis was ook in grote doen: stuwend als het kon, subtiel als het moest, maar altijd creatief. En bassist Alex Bleeker bewees dat een bassist niet altijd suf voor zich uit hoeft te staren. Toetsenist Kallman tenslotte zorgde voor een dosis humor, nog droger dan onze dorstige keel. Zo beweerde hij dat het lang geleden was dat ze Out Of Tune gespeeld hadden. Toen Courtney hem eraan herinnerde dat het nog maar twee dagen geleden was, repliceerde hij gevat: “It’s been a long time since we played this song in Brussels.”

“Voor de kerel die gisteren kwaad was, omdat we het niet speelden, spelen we nu Primitive”, grapte Courtney even later, “Jammer dat je er vandaag niet bij bent”.  En er waren wel meer redenen waarom het jammer was dat die ongeluksvogel er niet bij was. Stained Glass dreef het publiek naar een eerste hoogtepunt en White Light voer hen recht naar de zevende hemel.

Na een paar zweverige songs zoals After The Moon drukte de band het gaspedaal in met een geweldige, uitgesponnen versie van Crime waarin de band het tempo steeds opdreef om dan weer tergend langzaam tot stilstand te lijken komen, maar net daarvoor weer op te trekken. De fans waren het delirium nabij.

Slotnummer uit oudje ‘Days’ All The Same sloot de reguliere setlist af, maar de New Yorkers beloonden de wild dansende, eerste rij met nog drie bissen. Daarvoor nam Courtney eindelijk de twaalfsnarige gitaar ter hand die al heel de show naast hem stond te trillen om te mogen klinken. Dat mocht dus pas in het dromerige, maar bloedmooie Saturday en Two Arrows dat ook weer een lange, psychedelische outro meekreeg.

Met een kort, maar krachtig It’s Real waarvan de oohoohoohs luidkeels werden meegezongen, zette Real Estate een mooi punt achter deze dot van een show.  In de auto naar huis zetten we ‘In Mind’ nog een keer op; arm uit het raampje, de klanken verspreidend over de nooit slapende autostrade. Helaas konden we niet, zoals tijdens de show, de ogen sluiten bij zoveel genot.