Punk Night - Dat punk nog lang niet dood is, meneer!
Openluchttheater, 1 augustus 2025
Elke rechtgeaarde muziekliefhebber heeft ooit wel eens een concertje meegepikt in het idyllische kader van OLT Rivierenhof. Geen betere plaats om tijdens de zomermaanden ondergedompeld te worden in de feeërieke sfeer van muziek bij ondergaande zon. Zelfs de regen nemen we er graag bij in het groene openluchttheater van het provinciaal domein in Antwerpen. Maar een (duur) ticket kopen voor al deze optredens is niet voor iedereen weggelegd. Om toch zoveel mogelijk muziekliefhebbers de kans te geven om ook de OLT-ervaring te beleven, zijn er ook dit jaar weer de Gratis Vrijdagen. Geen tickets, enkel op tijd komen, want vol is vol. Deze vrijdag was het OLT Rivierenhof aardig volgelopen voor een volledig Antwerpse line-up met zwaar gitaargeweld.
Het eerste Antwerps gitaarcollectief, dat het podium besteeg, was Brakwater, vier jonge gasten uit de havenstad. Zelf omschrijven ze de sound als “smerig, onvoorspelbaar en net charmant genoeg om je te laten twijfelen of je moet dansen of dekking zoeken”. We kunnen ons daar alleen maar bij aansluiten. De rauwe energetische garagepunk, zowel zoet als zout, was een prima opwarmer voor het vervolg van de avond.
Meer zware gitaren kwamen van Your Highness, de sludge-/stonermetalband uit de koekenstad. In hun vijftienjarige carrière speelden ze een stevige live reputatie bij elkaar. Stevige riffs, bluesy accenten en melodische metallurgie van de betere soort. Return Of The Nakba werd opgedragen aan “Koning Filip, zowat den enige mens in België die zich durft uit te spreken tegen Israël”. De Nakba staat voor de etnische zuivering van Palestijnen tussen 1947 en 1949 in het toenmalige Mandaatgebied Palestina. Afsluiter Desertkater zette daarna nog even het OLT Rivierenhof op scherp.
Die van Toxic Shock betraden vervolgens het podium op de tonen van Ennio Morricone’s For A Few Dollars More, om dan Ramones-gewijs een verschroeiende set neer te zetten. Het duurde niet lang of de eerste mosh- en circlepits vormden zich in het publiek, aangevuurd door zanger Wally, die als vanouds als een bezetene alle hoeken van het podium en ver daarbuiten, verkende. Lekkere old skool crossover thrashmetalhardcore met een stevige hoek af zoals Real Deal en Quick To Forget. Het eerbetoon aan hardcore pioniers Bad Brains met Right Brigade was een mooi orgelpunt.
De Antwerpse punkpeetvaders The Kids zijn al zowat een halve eeuw onze nationale punktrots. Begonnen als trio (Ludo Mariman samen met de broers Eddy en Danny De Haes, die toen twaalf jaartjes oud was) in 1976, werd al snel daarna gitarist Luc Van De Poel een vaste waarde bij de groep. In 1986 gooide(n) The Kids de handdoek in de ring, maar op internationaal verzoek van jonge punks, die de eerste twee platen van The Kids via bootlegs ontdekten, kwamen ze terug samen midden de nineties. Ludo en Luc blijven de spil vormen van The Kids, die een aantal drummers (waaronder Cesar Janssens en Frankie Saenen van the Scabs) en bassisten als Pieter Van Buyten (nadien bij onder meer Flip Kowlier) en Yves Vanlommel de revue zagen passeren. Achter de drums zit nu al een hele tijd Tim Jult en sinds eind vorig jaar plukt (mede) stichtend lid Danny De Haes terug aan de bassnaren, alsof hij nooit weggeweest is. Hij stond vanavond op het podium van OLT Rivierenhof te blinken in zijn 'Bloody Belgium'-T-shirt, met de foto waarop de minderjarige bassist prominent figureert. Het beeld werd gebruikt voor de cover van het grote punknaslagwerk 'Bloody Belgium – de punkexplosie in België 1976-1979' van Joeri Cardon en Ronny Wijnant. Mr. Cool als altijd.
Uiteraard zaten er geen verrassingen in de setlist van The Kids: gewoon een hele rits felle, korte en eerlijke nummers die tot het collectieve punkgeheugen mogen gerekend worden. Zowat de hele eerste plaat ‘The Kids’ (This Is Rock ’N Roll, Bloody Belgium, Fascist Cops, Do You Love The Nazis, …) en lekkers uit ‘Naughty Kids’ (No Monarchy, Razor Blade For Sale, Dead Industry, …) en Do You Wanna Know uit ‘Living In The 20th Century’. Ook Belpop-klassieker There Will Be No Next Time uit ‘Black Out’ kreeg een ereplaats in de set plus een statement over oorlogen die voor Freedom Liberty Democracy uitgevochten worden, maar eigenlijk “nothing but hypocrisy” zijn. Tel daarbij nog de covers van Wire (12XU), Ramones (Blitzkrieg Bop) en Sham 69’s If The Kids Are United en onze avond kon alvast niet meer stuk. Rock-’n-roll is “the only music that makes me feel good” en het is ook nog steeds “fucking real”. Ge moogt gerust zijn.
