Peter Matthew Bauer - Nog zoekend

Botanique, Brussel, 20 juni 2014

Is er nog leven na The Walkmen? Zanger Hamilton Leithauser en multiman Walter Martin lieten al horen van wel. En dan was er nog die andere manus-van-alles Peter Matthew Bauer. Het was die laatste die van jetje kwam geven in de Botanique.

Het was ook een beetje vreemd om hem, met de rug naar de zaal, zijn gitaar te zien pijnigen. Nochtans zat er heel wat nuance in wat op het eerste gehoor een massieve gitaarbrij leek te zijn. Alleen moest je daarvoor luisteren (en kijken) en dat was, zo vroeg op de avond, blijkbaar te veel gevraagd. Er ging hoe dan ook behoorlijk wat kracht uit van die ene man met gitaar.

Peter Matthew Bauer wil tonen dat hij ook buiten The Walkmen zijn mannetje kan staan. Zijn soloplaat ‘Liberation’ is nog maar enkele dagen uit, maar toch was er al heel wat volk opgedaagd voor zijn tegendraadse bluesrock. En hij maakte het zichzelf en zijn publiek bovendien niet gemakkelijker door ook nog songs te spelen, die niet eens op die nieuwe plaat stonden. Zoals opener Look For Someone bijvoorbeeld.

Het was moeilijk om naast de Walkmen-stempel te zien. Dat had waarschijnlijk te maken met het feit dat hij Walkmen-drummer Matt Barrick in de gelederen had. Zijn tegendraadse, ongewone, naar tribaal neigende drumritmes drukten ook hun stempel op deze muziek. Maar Bauer was vaak rauwer, liet de gitaren de vrije loop en klonk vaak bluesy (zoals in Shiva The Destroyer). Daartegenover stonden  dan weer de lieflijke stemmen van de twee achtergrondzangeressen, die pleisters op de net geslagen wondes moesten leggen.

Bauer is niet meteen de meest veelzijdige zanger en leek de maniertjes van die andere Walkman te hebben overgenomen als hij zonder instrument aan de microfoon stond. Maar hij compenseerde dat met de felheid van de pas herwonnen vrijheid (‘Liberation’, weet u wel). Op goede momenten zoals in Latin American Ficciones viel alles dan wel op zijn plaats.

Er werd duidelijk nog gezocht. Maar naar het einde van de set toe kwam het hele boeltje op gang en kregen we toch een boeiende rockshow voorgeschoteld. Wij zouden deze jongens dan ook graag terugzien, eens de set helemaal op punt staat. Dan gaat het vast helemaal koken en stomen.