Off The Cross - De grenzen van metal genadeloos gesloopt

Trix, 16 november 2018

Off The Cross - De grenzen van metal genadeloos gesloopt

Wat als eerste opviel bij de albumvoorstelling van de nieuwe Off The Cross: het rijtje bevriende bands, dat vooraf de zaal mocht opwarmen, waren stuk voor stuk ook karakterbeesten; groepen met monsters van frontmannen die zichzelf ten volle gaven en overgaven. Helaas moesten wij hetzelfde doen bij de files waardoor we opener Furia moesten missen. So sorry boys.

Voor Carnation ging het licht wel tijdig aan/uit. Hun deathmetal bleek wederom een stuk te sterk voor onze frêle oortjes. Te snel, te loodzwaar, te veel vocaal geweld, te veel dood-en-verschrikkingteksten, die frontman Simon Duson, zoals steeds druipend van het nepbloed, de menigte in zwierde. Uniek, maar het moet je liggen.

 

We hebben een grotere boon voor de crossoverpunk van Toxic Shock, al is het maar door de compleet losbandige uithalen van frontman Wally. De groep kreeg met een ontzettend snelle en energieke setlist desondanks het Antwerpse publiek ook erg moeizaam op handen. De Shockers leken live meer voor speed en punk te gaan dan voor het technische thrashgitaargeweld van tweede langspeler ‘Twentylastcentury’, maar de vonk ontbrak helaas een beetje.

 

Mogelijk had dat te maken met het feit dat iedereen reikhalzend uitkeek naar de show van Off The Cross en de manier waarop ze de nieuwe ep ‘Era’ live zouden brengen. Want waar de groep rond frontman Steven Van Crombruggen en speedgitarist Jens De Vos op langspeler ‘Divided Kingdom’ al eerder een geheel eigen mishmash van subgenres (hardcore, punk, thrash, deathmetal) maakte zonder de eigen identiteit te verloochenen, gaat het kwartet anno 2018 nog een stevige stap verder.

 

Wij noteerden: neoklassiek, prog, Gregoriaanse zang, psychedelica en zelfs een sneetje jazz dankzij een virtuoos stuk van Peter Verdonck op sax. Vermeng dat met de hakkende, soms zware jumpriffs, de afwisselende grunts en screams van Van Crombruggen en de gierende gitaarsound en je krijgt écht iets nieuws; iets unieks; iets waarbij iedereen de vuist in de lucht mag steken om een dikke “f*ck you” te lanceren richting alle genrefascisten of hokjesdenkers.

 

Spreekt voor zich dat een powerbom als Final Adjustment bij aanvang al de toon mocht zetten, maar de echte verrassingen waren toch weggelegd voor een duozangmoment met Tijs Vanneste (vocaal glijden versus scherp hakken), een Sepultura-alike stukje met drie muzikanten op de floordrums of een rustmoment van gitaardrones versus melancholische cellostrijken. Even wat ambientvuurstof vooraleer de bom opnieuw ontploft. En daarmee heeft Off The Cross alweer een gigantische muzikale stap vooruitgezet.

 

Een memorabele avond, een memorabele show. Wel geeft de band grif toe dat ze de muzikale lat voor volgende langspeler nu heel erg hoog heeft gelegd. Laat die doedelzakken maar aanrukken, jongens!

17 november 2018
Johan Giglot