Nuits19: Nilüfer Yanya, Connie Constance - Dubbele Uppercut

Botanique, 29 april 2019

Je kon het al in onze voorbeschouwing lezen: één van de optredens van Les Nuits waar we met speciale aandacht naar uitkeken was de passage van deze twee opkomende talenten. En we werden niet teleurgesteld. Integendeel: met blauwe plekken en een uitgeslagen bit lagen we rond de klok van tienen tegen het canvas.

Op de tonen van Toxic van Britney Spears kwam spring-in-‘t-veld Connie Constance (Coco voor de vrienden) het Grand Salon binnengewaaid. De jonge zangeres uit Watford voelde zich duidelijk in haar sas in het multiculturele Brussel. Niet verwonderlijk natuurlijk: Constance Power, zoals ze echt heet, is de vleesgeworden melting pot van het huidige Londen.

Op haar debuutplaat put ze uit tal van stijlen en de titeltrack van die plaat is een cover van English Rose van upperbrit Paul Weller. Die schreef dat nummer in een ander tijdperk, maar Constance deed er haar ding mee en kijk: de ooit leliewitte Engelse roos is nu een crèmekleurige bloem geworden. En wie daar een probleem mee heeft, had hier niets te zoeken.

Lekker weggezakt in het rode velours van het salon leek Constance een gekooide leeuwin bij openers Stars en Yesterday, maar eens de Britse een versnelling lager schakelde, verdween dat gevoel. En Constance heeft nummers genoeg die passen in één of andere nachtelijke bar: het titelnummer natuurlijk, maar ook het jazzy Let Go,het diep snijdende, oudere Lose My Mind en het al even emotionele Bad Vibes.

Toch kon Constance de energie niet bedwingen. “Normaal komt nu het deel waarin er gedanst wordt”, zei ze en een stralende glimlach was ons deel, toen iedereen recht veerde en zijn beste dance moves bovenhaalde voor Give & Take en vooral het stomende Bloody British Me waarin ze etaleerde dat ze al haar stijlen ook in één nummer kan proppen zonder dat het geforceerd aanvoelt.

Een poppy, maar expliciet End Credits (Sober) en uiteraard grootste hit Fast Cars sloten de set af en lieten ons achter in het besef: dit wordt een grote!

Nilüfer Yanya kwam op, begeleid door haar eigen interludium WW Health. Meteen viel op hoe klein deze zangeres uit Chelsea wel is. In haar te lange, losse broek en haar T-shirt leek ze nog net voor het slapengaan een paar liedjes te komen zingen.

Op de keper beschouwd klopte dat ook, maar gelegenheid om in te dommelen kregen we niet. Met die typische, glijdende stem, het elegante gitaarspel en vooral een paar verdomd sterke songs deed ze ons verschillende keren naar het puntje van de zetel schuiven.

Yanya maakte ook de slimme keuze om de eightiessynths, die soms in haar nummers opduiken, naar de achtergrond te duwen en te vervangen door de sax van Jazzi Bobbi (dochter van Ellert Driessen van Spargo). Dat leverde een zalige combo op, die wel al kenden van Melt en Golden Cage van op de ‘Plant Feed’-ep uit 2017, die trouwens met twee nummers vertegenwoordigd was in de set.

Na een kwetsbare start met Monsters Under The Bed, volgden een striemend Thanks For Nothing en de Pixiescover Hey. Alle stoplichten in Brussel sprongen op rood zodat iedereen met ingehouden adem en open mond kon luisteren naar deze songs.

En de band was nu ook gelanceerd. Het viertal wekte een lekkere groove op en de funk in The Unordained kwam aanwaaien als een verfrissende bries op een warme zomerdag. Eén en ander zorgde telkens voor een welgemeend applaus, maar tijdens de nummers door was het Brusselse publiek muisstil en savoureerde het ingetogen nummers als Safety Net met de nodige aandacht.

Ondertussen zoog Yanya met haar stem en het gracieuze gitaarspel alle aandacht naar zich toe. Doorgaans de snaren voorzichtig aaiend, bewees het stevige In Your Head dat ze wel degelijk een echte Pixiesfan was. Dit was zonder meer het hoogtepunt van de set, ook al moest Heavyweight Champion Of The Year dan nog de finale uppercut uitdelen.

Die leverde Yanya een staande ovatie op. En niemand die nog terug ging zitten voor bisnummer Keep On Calling. Bij Yanya zelf kon er maar een kleine glimlach af. Misschien omdat ze wist dat de merchandisestand leeg ging blijven. Waarschijnlijk alles al verkocht bij de vorige shows van deze op de laatste benen lopende tournee.

Op 18 augustus keert Nilüfer Yanya terug voor een show op Pukkelpop. Van ons mag ze Connie Constance nog een keer meenemen. Beide dames wisten danig te imponeren.