Lokerse Feesten - Dag 2 - Na regen komt een warme, zomerse festivalavond
Grote Kaai, 1 augustus 2025 - 10 augustus 2025
Met enige tegenzin vertrokken we naar de Lokerse Feesten. Het had bijna de hele dag geregend en geef toe: er zijn leukere dingen dan optredens bijwonen in de gietende regen. Gelukkig waren de weergoden ons ’s avonds beter gezind. De regen maakte plaats voor een warme, zomerse augustusavond.
Dit jaar was het plein van de mainstage lichtjes aangepast. Dankzij een verhoogde tribune konden toeschouwers het festival vanuit verschillende hoeken beleven. Dat zorgde voor meer gezelligheid en een intiemere sfeer.
Het optreden van Daan liep een halfuur vertraging op door technische problemen met de led-wall. Die zagen we minstens vijftig keer op en neer bewegen terwijl we stonden te wachten. Het gevolg: een ultrakorte set van amper dertig minuten. Maar Daan knalde er de ene hit na de andere door. Hij werd ondersteund door zes muzikanten, waaronder Isolde Lasoen en Geoffrey Burton — stuk voor stuk sterke muzikanten. Bij Swedish Designer Drugs zong Isolde mee en het plezier spatte er bij beiden vanaf. Daan bracht ook één minder bekend nummer: Palaistine, een Franstalig lied dat hij jaren geleden schreef. Op de achtergrond werd subtiel maar duidelijk de Palestijnse vlag geprojecteerd. Het nummer doet het verhaal vanuit het perspectief van een drone die Palestina bombardeert — een indrukwekkend moment. De live versie klonk krachtiger dan de studioversie, waarvan de videoclip zeker de moeite is. Zoals altijd bewees Daan een geboren entertainer te zijn. Hij kreeg het publiek moeiteloos mee. Een ijzersterk optreden en dat zullen niet alleen de fans bevestigen, ook wie hem minder volgt, kon niet anders dan onder de indruk zijn.
Daarna was het de beurt aan Arsenal, een band die je eigenlijk live moet zien. De energie en het enthousiasme dropen van het podium. Ze deden er alles aan om het publiek aan het dansen te krijgen. In het begin was het zoeken, maar na enkele nummers kwam er duidelijk meer beweging in het publiek.
Maar halverwege die set trokken we naar ‘Club Studio Brussel’ voor het optreden van Bolis Pupul. Op de website van de Lokerse Feesten stond dat hij geen introductie meer nodig had, maar voor ons was het onbekend terrein. Niet helemaal ons genre, dachten we. Toch blies hij ons compleet omver, zowel muzikaal als visueel. Waar hij vroeger nog werd aangekondigd als "de zoon van Kamagurka", heeft hij dat label al lang afgelegd. Boris Zeebroek overtuigde op eigen kracht, net als eerder al op Rock Werchter en Cactusfestival. Dansbare, elektronische muziek die vanuit verschillende stijlen vertrok en het publiek meesleurde.
Pet Shop Boys betraden het podium met zilveren jassen en maskers, strak in de regie. De show was tot in de puntjes voorbereid. Fotografen mochten pas na zeven nummers, onder strikte voorwaarden, foto’s maken vanaf de PA. De start van het optreden voelde stroef aan. Neil Tennants zang kwam niet goed door en het leek even alsof het een saaie show zou worden. We overwogen zelfs om beter thuis een plaat op te zetten dan het hele optreden uit te zitten. Maar vanaf het derde nummer veranderde alles. Tennant zette het masker af, maakte contact met het publiek en het tempo ging fors omhoog. De ene hit volgde de andere op en het publiek zong meer en meer mee. Ook de zang kwam beter tot zijn recht. De show wist alsnog te overtuigen.
Zoals op elk festival was het onmogelijk om alles te zien, maar deze tweede dag was zonder twijfel geslaagd. Een dikke pluim voor de organisatie en uiteraard ook voor de artiesten.
