Kneistival 2025 - dag 1: dansen zonder vooroordelen

Heldenplein, 18 juli 2025 - 21 juli 2025

Dit jaar valt er weer heel wat muzikaal lekkers te rapen op het Heldenplein in Heist-Aan-Zee. Daar wordt voor de achtendertigste (38!) keer Kneistival georganiseerd. En dat vraagt om een feestje. “En waarom dan?” horen we u roepen. Wel, dat zit zo: was het niet door dat verdomde Covid-19-virus in 2020 en 2021, waardoor het festival niet kon plaatsvinden, dan was dit de veertigste (40!!) editie geweest. Dus feesten is de boodschap met '40 jaar Kneistival 1986-2025'. Het is ook nog steeds een gratis festival, met zicht op zee en strand, basisingrediënten voor een bruisend zomerse cocktail.

De debatten werden op de eerste dag geopend door de noorderburen van Komodo, met hun vintage rock-'n-roll, gekruid met allerhande exotica. In de mix gingen alvast een stevige geut desert blues en afrodisco, maar ook sixties psychedelica met een stevige hoek af. De ondergaande zon maakte verder de klus af.

Met de nodige scepsis en een rugzak vol vooroordelen vatten we post aan het podium voor het optreden van S10, geboren als Stien den Hollander uit - u hebt het vast al geraden - Nederland. Voor onze noorderburen nam ze al deel aan het Eurovisie Songfestival. Voor haar song De Diepte kreeg ze “zero points from the Belgian jury”, en dat is Stien nog niet vergeten. Toch bracht ze het intieme nummer vanavond. En wie nummers maakt met titels als Mijn Haren Ruiken Naar Vuur of De Leukste Mensen Zijn Raar heeft bij ons een streepje voor. Om maar te zeggen dat S10 de nodige donkerte in haar songs toelaat en ze rafelig genoeg doet klinken om interessant te blijven. Zinsneden als “Want ik had je graag verteld hoe mijn dag was / Met het licht aan / Want ik ben soms nog bang in het donker” weten ons genoeg te triggeren om ons rugzakje vooroordelen op te bergen (tot een volgende keer).

De elektropunkrockers van Compact Disk Dummies moeten we hier niet meer voorstellen. Ze staan steeds garant voor een dansfeestje om “u” tegen te zeggen. Aftrappen deden ze met There’s No Sex Without You uit hun vorig jaar verschenen plaat ‘The Signal’. Ook Solàr, Fomo, Where We Go, Under Water en titelnummer The Signal mochten de revue passeren in De Put van Heist. Peter Gabriëls Sledgehammer werd dan weer vakkundig door de Dummies-molen gehaald om er als danskraker weer uit te komen. Voeg daarbij klassiekers als Cry For Me, I Remember, Girls Keep Drinking en afsluiter The Reeling, en dan kunnen we alleen maar besluiten dat de gebroeders Coorevits een garantie blijven voor een feestje eerste klas.