I Love Techno - Zeer geslaagde vijftiende verjaardag

Flanders Expo, Gent, 14 november 2010

Zo’n 35 000 bezoekers zakten zaterdagnacht weer af naar Flanders Expo in Gent voor de vijftiende editie van I Love Techno, nog steeds het grootste dance-evenement van Europa. De intrede van dubstep, publiekslievelingen als A-Trak en Bloody Beetroots en oude knarren als Underworld maakten het reisje naar Gent dan ook meer dan de moeite waard.

En al meteen een thuismatch voor Villa die de avond om 19u mogen openen. Wie denkt van Fredo & Thang en huiscomponist Seba een horde lazy beats te krijgen, merkt snel dat er weinig plaats is voor de laidback remixes die ze maakten voor Moby en Keane of voor de cover van Beats Of Love. Villa speelt een dj set en dan krijg je zoveel als Fredo & Thang. De toon is meteen gezet met een mix van stevig elektrowerk.

Wanneer we Caspa willen opzoeken pikken we nog het laatste kwartier van Joker mee. Hij bewijst dat hij naast grime- en dubstepgoochelaar ook een groot soul-, funk-, en discofan is. Alle aanstekers gaan de lucht in bij Love Don’t Live Here Anymore van Rose Royce waarna ook een jonge Michael Jackson nog een deuntje mag spelen.

MC Rod Azlan mag dan het massaal opgedaagde publiek beginnen opjutten voor dubstepgrootmeester Caspa. En er staan duidelijk een paar fans in de zaal want de man heeft nog geen beat laten vallen of de hele tent gaat al uit z’n dak. Dat publiek wordt bij momenten behoorlijk uitgedaagd. Bekende nummers worden stilgelegd nog voor ze goed en wel uit de startblokken zijn geschoten, waarop Azlan de hele meute nog eens mag opzwepen. Wat daarop volgt is altijd nog zwaarder en dieper dan voorgaande, tot groot jolijt van de aanwezigen.

Toch laten we het laatste half uur voor wat het is en haasten we ons naar de Blue Room waar Kele op de planken staat. Zoals we in de voorbeschouwing lieten vallen, vonden we het eerste solo album ‘The Boxer’ van de Bloc Party frontman niet meteen een hoogvlieger, maar live bewees hij afgelopen zomer best zijn mannetje te kunnen staan in een dance tent. We waren dan ook een beetje verbijsterd toen de zaal leeggelopen bleek en er nog een paar honderd fans overbleven. En dan vermoeden we nog dat het vooral fans van Bloc Party waren.

Voor die fans haalt hij onder andere One More Chance en Blue Light nog eens uit de kast, maar velen kijken er een beetje gelaten op toe. Het geluid zit niet goed en de stem van Kele (hij spreekt het zelf uit als “Kelly”) vervliegt in de ruimte. Ook zijn recentere werk zoals Everything You Wanted en Walk Tall komen onder druk te staan. Het is wachten tot het laatste nummer Tenderoni vooraleer de ambiance kompleet is.

Waar al dat volk te vinden is, komen we al snel te weten. De sensatie van dit moment is zonder twijfel Magnetic Man en die speelde dan ook in een bomvolle Orange Room. Magnetic Man bestaat uit dubstep wizards Benga, Skream en Artwork en hun eerste single I Need Air is niet van de radio weg te slaan. Toch werd dit geen uur vol hitgevoelige trancy dubstep, maar eerder een mix van grillige beats, ambient en flarden drum & bass. Energie wordt beetje bij beetje opgebouwd en dan volledig gelost wanneer men ons toe schreeuwt: “do you need air?”. Hell yeah. De bom valt.

En dan snel even onderdak zoeken bij A-Trak, ook verantwoordelijk voor een resem radiohits met Duck Sauce en het tweede leven dat hij gaf aan Heads Will Roll van de Yeah Yeah Yeahs. En we hebben geluk want in het kleine kwartier dat we maar bij hem kunnen spenderen horen we horen we heel wat opgeblonken en verbouwde disco. Met als hoogtepunt uiteraard Barbara Streisand. Heel de zaal gaat van je “ohoe ohoe ohoehoe” terwijl Trak een dansje maakt op zijn desk.

Maar we hebben een goede reden om er al snel tussenuit te knijpen, want op vijftien jaar I Love Techno kan je niet voorbij aan Underworld. Ze brachten net nog een degelijk nieuw album uit en daar kregen we behoorlijk wat materiaal uit te horen. Nummers als One Bird, Scribble en Always Loved A Film klinken live geweldig en vol overtuiging. Topper uit die nieuwe rij songs is voor ons Between Stars. Aan klassiekers ontbreekt het ook niet. Rez en Cowgirl worden gemash-upt, Two Months Off schittert en loodzware beats kondigen een overweldigend Born Slippy aan. We kunnen met overtuiging zeggen dat Underworld er na al die jaren nog steeds staat.

Ook Goose schittert op I Love Techno. Met een sound om U tegen te zeggen droppen ze nummers uit zowel de eerste als de tweede plaat. Black Gloves, Bring It On en British Mode blijven met duidelijk minder gitaren nog steeds stevig in hun schoenen staan en zorgen voor geweldig feestje. Uit ‘Synrise’ krijgen we het titelnummer, Can’t Stop Me Now, As Good As It Gets en - moment suprême - Words te horen. We horen een krachtig en uitgelaten Goose en daar worden ze ter plaatse ruimschoots voor bedankt met een laaiend enthousiast publiek.

Voor onze laatste ronde stuiken we even binnen bij Booka Shade. Zij nemen over na Riva Starr die zware techno aan het pompen is. De twee sympathieke Duitsers laten zich daar niet door imponeren en krijgen na tien seconden al meteen heel de kudde op hun hand. De eerste twintig minuten lijken wel een medley van hun eerste hits. Darko, Body Language, Mandarine Girl,... we horen ze allemaal de revue passeren. Ze houden de nummers kort, breaks volgen zich in sneltempo op en iedereen kan ze zonder probleem mee joelen. Met het nieuwere materiaal gaat dat een pak moeilijker en komt de sfeer maar weer moeizaam op gang. En zo blijkt dat Booka Shade het toch nog steeds van zijn oude kunstjes moet hebben.

Maar I Love Techno mag blij zijn met deze vijftiende verjaardag. De muziek was verscheiden, de live-acts waren grotendeels de moeite en de sfeer leek ons relaxer dan de vorige jaren. Met een gerust hart kruipen wij ons bed in.